De rol van sociale welvaart en van bestaanszekerheid in de Monitor Brede Welvaart 2018 van het CBS is beperkt

Het CBS presenteerde vandaag de Monitor Brede Welvaart 2018. In die Monitor, die bedoeld is als alternatief voor het Bruto Nationaal Product als indicator voor de economische welvaart, gaat het "om zowel de economische als de ecologische en sociaal-maatschappelijke aspecten van welvaart". Zie hier mijn eerdere berichten over de notie van het brede welvaartsbegrip:

• Wat gebeurde er omstreeks 1970? De welzijnsparadox: van geld rijker, maar sociaal armer?
• Is groei BBP een noodzakelijke voorwaarde voor groei Brede Welvaart?
• Miezerig herstel? Zelfs helemaal geen herstel, volgens Breed Welvaartsbegrip
• Floreren/gedijen als grondslag voor breed welvaartsbegrip?

Het is mooi dat deze monitor er nu is, maar ook als je hem heel welwillend beoordeelt, kom je tot de conclusie dat dit een eerste poging is, die nog op vele punten moet worden verbeterd. Voor een deel ligt dat er natuurlijk aan dat het geheel gebaseerd is op bestaande indicatoren, die bovendien al lang genoeg bestaan om een vergelijking in de tijd te kunnen maken, en die bovendien ook van genoeg andere landen bekend zijn om internationale vergelijking mogelijk te maken. Dat zijn zwaarwegende beperkingen.

Wat mij er bij eerste kennismaking in opviel was dat sociale welvaart en bestaanszekerheid er bekaaid afkomen.

Sociale welvaart, de mate van behoeftebevrediging die voortkomt uit het hebben van persoonlijke relaties waarin mensen om elkaar geven, wordt in de Monitor meegenomen met de indicator "contacten om sociale redenen met vrienden, familie of collega's". 

Het gaat dan om het percentage dat meer dan een keer per maand een ontmoeting heeft. Je komt dan uit op het hoge percentage van 93,5 (in 2016), dat tussen de jaren weinig varieert. Het was beter geweest om de variatie van aantallen ontmoetingen per maand, van dagelijks tot meerdere keren, meer gewicht te geven, door de grens wat minder laag te leggen. En een indicator voor de frequentie van eenzaamheidsgevoelens ontbreekt helaas. Volgens de laatste cijfers (2016) is 33 procent van de volwassen bevolking matig eenzaam en 10 procent ernstig of zeer ernstig eenzaam.

En het viel me op dat een indicator voor de mate van bestaans(on)zekerheid geheel ontbreekt. Zie hier voor het belang daarvan voor de kwaliteit van leven: 

Maar hulde voor het CBS, dat een begin heeft gemaakt met wat zich in de toekomst ongetwijfeld nog verder zal ontwikkelen: het van jaar tot jaar bijhouden van hoe het met mensen gaat, niet alleen wat "het geld", maar ook wat "de rest" betreft.