(...)
De economische crisis in Nederland is vooral een binnenlands fenomeen en kan dus ook met gericht en goed beleid binnen Nederland worden opgelost. De Nederlandse export groeit hard en de overschotten op handels- en betalingsbalans breken alle records. Voor de komende jaren voorspelt het CPB verder stijgende overschotten. Met ons concurrerend vermogens is dan ook niets mis. De Nederlandse economie draait niet goed vanwege de huizencrisis, het lage consumentenvertrouwen, de bezuinigingen en door die drie zijn ook de bedrijfsinvesteringen laag.
Behalve de staatsschuld van 70% BBP heeft Nederland private schulden van circa 180% BBP. Het zijn die hoge schulden in combinatie met dalende huizenprijzen en oplopende werkloosheid die het consumentenvertrouwen de komende jaren structureel verlagen. Er is daarom sprake van een balansrecessie en daar is in het regeerakkoord te weinig aandacht voor. Er is geen makkelijke uitweg bij een balansrecessie, maar je kunt wel twee eisen stellen aan elk regeerakkoord tijdens een balansrecessie. Ten eerste moet je de schulden betaalbaar houden door de koopkracht en werkgelegenheid zo veel mogelijk op peil te houden en ten tweede moet je zorgen dat de schulden financierbaar blijven voor de banken. Het regeerakkoord voldoet aan beide niet.
Door de sterk dalende koopkracht vanaf 2014 en de extra kapitaalseisen die aan banken worden gesteld worden hypotheeknormen nu al, voor het vierde jaar achtereen, verder neerwaarts bijgesteld. Het verplichte schatkistbankieren vergroot de funding gap. De inschatting van het aantal particuliere wanbetalers voor 2014 en verder moet verder worden opgehoogd. Een recept voor een neerwaartse spiraal waardoor de uitverdieneffecten van de bezuinigingen oplopen en het begrotingstekort nauwelijks verbetert. Een effect waar het IMF onlangs nog voor waarschuwde. Bij een balansrecessie door hoge private schulden moeten burgers en bedrijven in staat worden gesteld om hun schulden geleidelijk af te lossen. Met koopkrachtdalingen tot 8% en een sterke, structurele daling van de werkgelegenheid is dat niet haalbaar. Het effect is meer wanbetalingen, meer bedrijven op de fles, kredietverliezen, meer gedwongen huizenverkopen, minder financiering, minder investeringen en uiteindelijk, een noodzaak tot meer bezuinigingen. De overheid moet de draagkracht beschermen van burgers en bedrijven om schulden te kunnen dragen. Doet zij dat niet, dan is ook de staatsschuld niet meer veilig.Regeerakkoord heeft blinde vlek « Robin Fransman:
'via Blog this'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten