Als je op de Nederlandse media afgaat, dan zou je gaan geloven dat het rustig is aan het "eurofront". Maar als je je wat breder informeert, dan doemt meer het beeld op van een smeulend vuur dat elk moment kan opvlammen.
Gelukkig doet de Volkskrant van vanochtend verslag van de oproep van het Internationale Monetaire Fonds (IMF), de Wereldbank, de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) en acht andere internationale organisaties aan de regeringsleiders van de eurozone om nu eindelijk eens hun bezuinigingsdrift te beteugelen. Er is bijval van economen, die al eerder hebben uitgelegd dat bezuinigen in een periode van vraaguitval geen goed idee is. Bas Jacobs, die ik eerder noemde als een Nederlandse Paul de Grauwe, wordt in het artikel aangehaald.
Het lijkt mij belangrijk nieuws dat zoveel internationale organisaties, waarin zoveel deskundigheid is verenigd, naar buiten komen met deze gezamenlijke verklaring (die ik trouwens niet op internet kan vinden). Opmerkelijk dat de Volkskrant dit bericht niet op de voorpagina zet, maar pas op pagina 23. Vindt de redactie het minder belangrijk omdat er in de Nederlandse politiek maar weinig echt tegenspel is tegen de bezuinigingsdrift?
Hoe dan ook, Christine Lagarde, de directeur van het IMF, hield gisteren in Berlijn, laten we maar zeggen: het hol van de leeuw, een rede waarin ze waarschuwt dat we gemakkelijk in een "jaren dertig moment" terecht kunnen komen (zie de link onderaan dit bericht naar de tekst en de video):
Een moment waar vertrouwen en samenwerking in elkaar storten en landen zich naar binnen keren. Een moment dat uiteindelijk leidt naar een negatieve spiraal die de hele wereld in zijn greep kan houden.Over de eurozone zegt ze dat de recessie alleen maar groter wordt als iedereen blijft bezuinigen. Voor de lange termijn moet er hervormd worden. Maar voor de korte termijn is juist een toename van de overheidsbestedingen, door automatische stabilisatoren (lees: uitkeringen), noodzakelijk.
En ze wijst op de noodzaak om landen als Spanje en Italië, die fundamenteel in staat zijn hun schulden terug te betalen, maar nu veel te hoge rentes moeten betalen, te ondersteunen door vergroting en inzetting van het ESM (Europees Stabiliteits Mechanisme) en door actie van de ECB. Dat laatste niet alleen door de banken goedkoop geld te lenen, zoals de ECB nu al doet, maar ook door zelf in te grijpen in de markt voor overheidsschulden:
Actie van de ECB ter verschaffing van de noodzakelijke liquiditeitsondersteuning om de kapitalisering van banken en de markten voor overheidsschulden te stabiliseren, zou ook noodzakelijk zijn. (Cursivering van mij.)En tenslotte vindt ze dat de eurozone meer fiscaal moet integreren. Dat wil zeggen dat de met de invoering van de euro ontstane onderlinge afhankelijkheden ook echt vorm moeten krijgen door het delen van risico's, zoals dat nu al binnen landen gebeurt. In concreto: door de invoering van euro obligaties. Zonder overdrachten van rijkere gebieden naar armere is een land niet mogelijk en is ook een muntunie niet mogelijk. Opmerkelijk dat ze daarbij verwijst naar de Raad voor Economische Adviseurs van de Duitse regering, die dit inzicht deelt.
"Global Challenges in 2012" By Christine Lagarde, Managing Director, International Monetary Fund:
'via Blog this'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten