Vandaag twee mooie analyses van de persconferentie van Mario Draghi, de president van de Europese Centrale Bank, waarop hij aankondigde dat de ECB direct obligaties van de probleemlanden gaat opkopen. De ene is van Bas Jacobs en de andere van Andrew Watt. Belangrijk om te lezen als je beter wilt worden geïnformeerd dan door wat de gewone media te bieden hebben.
Wat nu gebeurt, daarvan was het in ieder geval twee en een half jaar geleden al duidelijk dat het moest gebeuren. Je kunt niet een muntunie hebben zonder een centrale bank die voorkomt dat er een run op landen ontstaat. Daarmee geeft de ECB toe dat de analyse van Paul de Grauwe, die lang genegeerd is, juist was. Alleen de Duitse Centrale Bank (Jens Weidmann) wil dat niet inzien. Maar dat is een achterhoedegevecht, nu duidelijk is geworden dat de regering-Merkel met de ECB-actie instemt. Trouwens, ook de Nederlandse Bank, in de persoon van Klaas Knot, stemt er mee in. Zie de analyse van Bas Jacobs voor wat dit betekent voor het Nederlandse politieke landschap.
Niet dat er nu niets meer mis kan gaan. Vandaar het vraagteken in de titel van dit bericht. Het opkopen van die obligaties is aan voorwaarden gebonden. Daar zit wat in, Maar als die voorwaarden gaan inhouden dat de probleemlanden door moeten gaan met het falende bezuinigingsbeleid, waardoor ze ook met lagere rentes er niet boven op kunnen komen, dan, ja, dan schieten we nog weinig op. Dat moet dus de volgende stap zijn in het redresseren van de gemaakte fouten: het loslaten van de pro-cyclische bezuinigingsstrategie.
Maar het kan zijn dat we helemaal niet aan het probleem van die voorwaarden toekomen. Daar voor is nodig dat de probleemlanden formeel steun aanvragen. Maar je ziet al gebeuren dat ze daar heel weinig zin in hebben. En het is misschien ook niet meer nodig nu de financiële markten weten dat de ECB in het uiterste geval altijd klaar zal staan met de bazooka. Dat is het grote verschil met de situatie van voor de persconferentie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten