Als je door een sekte geregeerd wordt, dan loopt dat niet goed af (met vier links)

In het Europese economische beleid is al jaren een sekte aan de macht. Die een economisch fout beleid als zaligmakend aan iedereen wil opleggen en niet meer in staat is om van zijn fouten te leren. Zie eerder dit jaar mijn bericht In het Europese economische beleid is nog steeds een sekte aan de macht. En volg de linken daarin naar eerdere berichten.

(Update. Als je het wat overdreven mocht vinden om de kring van Europese machthebbers een sekte te noemen, lees dan ook even dit interview in Time met de grote Joseph Stiglitz. Hij spreekt van "a kind of criminal responsibility for causing a major recession" in Griekenland door het IMF, de Europese Commissie en de ECB.)

Als je door een sekte geregeerd wordt, dan loopt dat niet goed af. En dat laatste is er nu aan de hand. Het is om er moedeloos van te worden. Dat wil zeggen op die momenten dat je je niet kwaad maakt over de incompetentie die regeert.

Gelukkig zijn er goede analyses en commentaren, waar ik, in mijn moedeloosheid en kwaadheid, weinig meer aan toe kan voegen. Daarom volsta ik in dit bericht met een aantal verwijzingen.

Eerst maar de link naar dit uitstekende bericht van de Duitse econoom Heiner Flassbeck, altijd lezenswaard: Referendum in Griechenland: Ist es richtig, die Entscheidung zum Volk zurückzutragen? Een citaat:

Nun fällt auseinander, was auseinanderfallen muss: Eine Währungsunion nämlich, die vom ersten Tage an von offenkundigem Merkantilismus des größten Mitgliedslandes bedroht war und im Zeitverlauf von ihm zerfressen wurde. Als im Gefolge der globalen Finanzkrise den deutschen Merkantilisten auch noch die Macht in die Hände gespült wurde, ihren absurden wirtschaftspolitischen Ansatz in Form staatlicher Austeritätspolitik und Lohnsenkung in den Defizitländern mit Gewalt durchzudrücken, war das Ende absehbar. Dass die von Anfang an unhaltbare Statik der Währungsunion am Fall Griechenland offen zu Tage tritt, ist eher Zufall.

Dan de link naar dit bericht van Robert Waldmann, die er terecht op wijst dat de Griekse regering in de "onderhandelingen" met de leden van die sekte waar ik het hier boven over had, eigenlijk zijn verkiezingsbeloften al geheel had ingeleverd. Ze hadden zich in feite al overgegeven. Maar de sekte wilde nog meer. Als je zo overtuigd bent van je eigen gelijk en als je denkt oppermachtig te zijn, dan wil je je tegenstander vernederen. En dat was het moment dat de Grieken hun referendum aankondigden. Geheel terecht, zoals ook Paul Krugman beklemtoonde: Europe’s Moment of Truth. Update. En zie nu ook Greece Over the Brink.

Maar hoe is eigenlijk de Griekse crisis begonnen? Met de grote kapitaalstromen die na de introductie van de euro naar het land op gang kwamen vanuit de West-Europese banken. Die gingen niet naar de Griekse overheid, maar naar de private sector, de bedrijven en de huishoudens. Hoe dat in zijn werk ging en wat er gebeurde nadat in 2008 de financiële crisis uitbrak, dat is uitgezocht door de Waarheidscommissie voor de Publieke Schulden, die is ingesteld door de voorzitter van het Griekse parlement. Hier kun je het (voorlopige) verslag lezen (in Nederlandse vertaling) dat de voorzitter van die Waarheidscommissie, de Belgische deskundige op het gebied van overheidsschulden, Éric Toussaint, uitbracht aan het Griekse parlement. Onthutsende informatie, waar nog veel te weinig aandacht voor is geweest.

Tenslotte naar Georg Diez op Spiegel online over Merkels Propagandamaschine. Over de angstwekkende hetze in de Duitse pers tegen Griekenland. En over de media die zo aanschurken tegen de sekte die aan de macht is, dat van een objectieve en eerlijke berichtgeving geen sprake meer is. Niet alleen in Duitsland trouwens. Dat is misschien nog het meest verontrustend, dat we een zo weinig kritische pers hebben.