Doordat organisaties doorgaans hiërarchisch georganiseerd zijn, is de kans op statuscompetitief gedrag er groot. In de strijd om bij de leiding in een goed blaadje te komen en zo de kans op promotie of allerlei extra's te vergroten, gaan werknemers vaak denken dat ze zich moeten laten gelden. Ze moeten niet alleen goed presteren, maar moeten ook voortdurend laten zien dat ze dat doen. En als je dat laatste niet doet, dan kun je tegenwoordig van je baas, pardon, leidinggevende, te horen krijgen dat je niet genoeg zichtbaar bent.
In die strijd om zich te laten gelden, gaan mensen elkaar als concurrenten zien en met concurrenten moet je oppassen. Je moet niet over je heen laten lopen en dus is het beter om anderen te intimideren voordat ze dat jou doen. Dat kan leiden tot een gedrag dat je als onbeleefd en respectloos zou kunnen karakteriseren.
Vorige week gaf Christine Porath in de New York Times een mooi overzicht van onderzoek naar dat onbeleefde en intimiderende gedrag in organisaties. Zie No Time to Be Nice at Work. Ze noemt daar onderzoek dat er op wijst dat dit soort gedrag toeneemt.
Dat is opmerkelijk, want er is veel onderzoek dat wijst op nadelige effecten van zulk gedrag. Onbeleefd en intimiderend en respectloos behandeld worden is een van de oorzaken van werkstress en leidt tot gezondheidsklachten. Naast de negatieve gevolgen er van voor de prestaties op het werk.
Maar bovendien zijn er aanwijzingen dat beleefd en respectvol en zorgzaam gedrag en gewoon aardig zijn voor je collega's gunstige effecten heeft voor degenen die er voor kiezen zich zo te gedragen. Volgens de studie The Effects of Civility on Advice, Leadership, and Performance (betaalpoort) word je als je beleefd en aardig bent, eerder door anderen gevraagd om advies en wordt je meer als leider gezien dan wanneer je onbeleefd en respectloos bent. Bovendien zijn je prestaties beter, misschien doordat je betere relaties met je collega's hebt en daardoor sneller en beter geïnformeerd bent over zaken die met je taken te maken hebben.
Ook bleek dat degenen die zich beleefder gedroegen als warmer en competenter werden gezien. En dat anderen hen juist daardoor meer om advies vragen en hen meer als leiders zien. Dat is opmerkelijk, omdat we vaak geneigd zijn te denken dat die twee eigenschappen juist niet samen gaan. Iemand is koud, maar competent. Of hij is warm, maar verder een sukkel. Die beelden kloppen dus niet.
Onbeleefd gedrag in organisaties heeft dus nadelige effecten, zowel voor de slachtoffers er van als voor de daders. En dus ook voor de organisaties.
Vreemd dan toch dat dat gedrag zo veel voorkomt en zelfs lijkt toe te nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten