Vrijdagmiddag woonde ik in de Grote Zaal van TivoliVredenburg de voorpremière bij van Atlantis. Oratorium voor sopraan, bariton, koor en orkest van Robin de Raaff.
Wat vond ik er van? Ik had wel bewondering voor hoe de componist met zoveel instrumenten - alles wat ooit eens in een symfonieorkest is gebruikt, tot en met de windmachine - toch nog iets kan maken dat muzikaal is en, althans bij mij, min of meer de aandacht vasthield.
Maar ik dacht toch vooral aan Goethe's Wer Großes will, muss sich zusammenraffen. In der Beschränkung zeigt sich erst der Meister.
Daarom als tegenwicht vanochtend Sviatoslav Richter met Schubert sonates.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten