Dat is de uitkomst van de studie Socioeconomic status and the 25 × 25 risk factors as determinants of premature mortality: a multicohort study and meta-analysis of 1·7 million men and women die vandaag in The Lancet verscheen.
Uit een omvangrijke meta-analyse blijkt namelijk dat het hebben van een lage sociaaleconomische status, los van die andere risicofactoren, samenhangt met een reductie van 2,1 jaar in de levensverwachting voor mensen die tussen de 40 en 85 jaar zijn.
Daarmee komt een lage sociaaleconomische status op de derde plaats in het lijstje van risicofactoren, na roken en lichamelijke inactiviteit, maar dus voor hoge bloeddruk, diabetes, alcoholgebruik en overgewicht. Je ziet de effecten in het plaatje voor mannen en vrouwen afgebeeld.
Dat stemt tot nadenken. Want we weten dat een lage sociaaleconomische status gepaard gaat met meer bestaansonzekerheid en daardoor met het ervaren van meer stress. Zie Gezondheid en sociale omgeving (11): sociaal-economische statusverschillen, baanonzekerheid en Armoede maakt ziek door gevoel anders behandeld te worden - Gezondheid en sociale omgeving (20).
En we weten dat het negatieve gezondheidseffect van stress in ieder geval deels verloopt via zulke risicofactoren als hoge bloeddruk, diabetes en overgewicht. Waar dit nieuwe onderzoek dus op wijst, is dat een lage sociaaleconomische status daarnaast ook nog langs andere wegen de levensverwachting naar beneden drukt. Wat zou betekenen dat het totale negatieve effect nog groter is.
Wat maakt dit resultaat zo belangrijk? De onderzoekers wijzen erop dat de World Health Organization (WHO) wel die overige risicofactoren heeft meegenomen in een plan om de niet-overdraagbare ziektes terug te dringen, maar niet de lage sociaaleconomische status. Dit onderzoek pleit er voor om die fout te herstellen.
En dat zou betekenen dat overheden ook expliciet uit overwegingen van volksgezondheid beleid zouden moeten voeren om sociaaleconomische ongelijkheid terug te dringen. In woorden van de onderzoekers:
Similar to the risk factors targeted by existing global health strategies, socioeconomic circumstances are modifiable by policies at the local, national, and international levels, through interventions such as promotion of early childhood development, poverty reduction, improvements to access to high-quality education, enacting of compulsory schooling laws, and creation of safe home, school, and work environments.Kijk, dat lijkt me duidelijke taal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten