zondag 23 september 2018

Zondagochtendmuziek - Murray Perahia Bach Partita No.4 in D major, BWV828

Afgelopen week veel geluisterd naar de uitvoeringen door Murray Perahia van Bachs Partita's. Adembenemend mooi.

En ik kwam dit interview met hem tegen door Frederieke Berntsen in Trouw van twee jaar geleden: Murray Perahia's leven zit in de muziek. Dit citaat over theorie en emotie trof me:
Natuurlijk, muziek gaat uiteindelijk alleen maar over emotie. Als je muziek bekijkt als een opeenvolging van intervallen, klinkt dat niet alsof je het over iets emotioneels hebt, maar dat is het wel. Wat voor spanning zit er in een frase: hoor je verdediging, hoor je een nederlaag, is het komedie, is het tragedie? Om die emoties uit te drukken doorloopt de componist intervallen. Die vormen de lijm van een stuk. Iets heeft geen betekenis zonder emotie.
Eind november komt Perahia naar het Concertgebouw met de Academy of St Martin in the Fields. Met een Beethovenprogramma. Of ik daar heen ga? Hm, ik schrok even van de prijzen.

Hier speelt hij een van die Partita's.

Geen opmerkingen: