Jazztrompettist Roy Hargrove kwam al eens langs in de zondagochtendmuziek. Dat was in 2018 naar aanleiding van zijn overlijden. En dat was twee maanden nadat ik een optreden van hem bijwoonde in de Blue Note in New York. Samen met Nicoline, Louise en Lisa.
Nu zijn er opnamen uit 2006 en 2007 van hem uitgebracht samen met pianist Mulgrew Miller. Lees hier, in Downbeat, over de geschiedenis van die opnamen en over waarom ze nu pas worden uitgebracht. En kijk hier naar een minidocumentaire.
Downbeat meldt dat co-producer Zev Feldman van Resonance Records:
first heard the groove-, blues- and swing-steeped music at the home of jazz aficionado and producer Jacques Muyal in Geneva, Switzerland. It was 2016 and Feldman had just attended the jazzahead! conference in Bremen, Germany. He was immediately transfixed by the joyful interplay between the trumpeter and pianist. He heard Hargrove’s dynamic presence and piercing melodic phrasing through their take on Cole Porter’s “What Is This Thing Called Love,” his smoky tone on the ballad “This Is Always” and the emotive blues on his original “Blues For Mr. Hill.” He also fell in love with Miller’s sparkle on Jobim’s “Triste” and his dissonant edge on Dizzy Gillespie’s “Con Alma.” Together, the two were able to transform timeless music into a living transcendence. Not bad for shows that were performed without rehearsals or sound checks.
Hier luister je naar Blues for Mr. Hill.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten