Er was een land waarin witte mannen zich onveilig voelden. Dat kwam doordat de maatschappij diverser werd, waardoor ze zich een minderheid gingen voelen. Ze zagen andere groepen als een gevaar, omdat die verantwoordelijk zouden zijn voor de toename van criminaliteit. Ook zouden die andere groepen de democratie misbruiken doordat ze met hun meerderheid wetten konden laten aannemen die voor hen gunstig uitpakten en waaraan de "hardwerkende" witte mannen met hun belasting aan moesten meebetalen. Ook gingen die andere groepen er economisch op vooruit, althans sommigen ervan. Een van hen schopte het zelfs tot president. Terwijl die witte mannen het economisch moeilijk hadden, althans velen van hen.
In dat land gebeurden toen twee dingen. De allerrijksten, ook vaak witte mannen, kregen ook moeite met de democratie, omdat ze vreesden dat de getalsmatige meerderheid van de armen, althans van de niet-rijken, overwegend leden van die andere groepen, hen met belastingverhogingen hun rijkdom zouden gaan afpakken. Dus gingen ze ertoe over om die zich toch al onveilig voelende witte mannen te mobiliseren. Ze schoven, met grote sommen geld, populistische politici naar voren die het bij die witte mannen goed deden. Politici die erop uit waren om wetten aan te nemen die het de leden van die andere groepen moeilijker maakten om hun stem uit te brengen. En die de kiesdistricten zo probeerden in te delen dat de stemmen van die andere groepen minder meetelden. En omdat die witte mannen zich zo onveilig voelden, gingen die politici allerlei conservatieve maatregelen bepleitten, die zicht boden op een terugkeer naar het veilige, traditionele verleden. Maatregelen zoals het verbieden van abortus, terugdraaien van gelijke rechten voor minderheden, verbieden van medische zorg aan transgenders en verbieden van lesmateriaal in het onderwijs dat kritisch was op de geschiedenis van het land. Ook gebruikten die rijke witte mannen hun geld om de berichtgeving in het land in voor hen gunstige zin te beïnvloeden. Berichtgeving waarin het dus met de waarheid niet zo nauw hoefde te worden genomen.
En daarbovenop maakten die rijke witte mannen en de door hen naar voren geschoven politici, ook meestal wit en rijk, zich sterk voor het zoveel mogelijk terugdringen van de wettelijke regulering van wapenbezit. Ze realiseerden zich dat ze baat hadden bij de onveiligheidsgevoelens van de witte mannen. Dat moest dan ook wel betekenen dat die witte mannen onbeperkt toegang moesten hebben tot wapens. Niet dat die witte mannen zich daardoor veiliger gingen voelen, want hoe meer wapens in het land, hoe groter de onveiligheid. Maar daar ging het ook niet om. Het ging er om hen te mobiliseren en aan zich te binden. Bovendien kon aan die wapenproductie veel verdiend worden. Al die wapens maakten het land inderdaad onveiliger. Er waren om de haverklap schietpartijen, meestal door jonge, witte mannen, die zich zo tekortgedaan voelden dat ze in blinde haat om zich heen gingen schieten, vaak als inleiding tot het beëindigen van hun eigen leven. Al die mass shootings leidden steeds tot pleidooien om het wapenbezit aan banden te leggen, maar die rijke witte mannen waren daar tegen.
Afijn, dit alles slaat natuurlijk op de Verenigde Staten. Het land waarin het je vergissen dodelijk kan zijn. De Washington Post meldde gisteren (Why do Americans want guns? It comes down to one word.) dat er in de afgelopen week vier Amerikanen werden neergeschoten doordat ze zich vergist hadden. Ralph Yari, een zwarte tiener in Kansas City, Mo., werd neergeschoten door een 84-jarige witte man nadat hij bij een verkeerd adres had aangebeld om zijn jongere broertjes/zusjes op te halen. Een 65-jarige man in Upstate, New York, schoot een 20-jarige vrouw neer die per ongeluk de verkeerde oprit opreed. En twee cheerleaders in Texas werden neergeschoten toen ze na een oefening in een verkeerde auto probeerden in te stappen.
Het is niet een sprookje, maar de bittere werkelijkheid. Die ons een zicht geeft op hoe een maatschappij zich kan bewegen in de richting van het statuscompetitie-evenwicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten