zaterdag 28 september 2013

Werkloosheid maakt werklozen én werkenden ongelukkiger. Met bijzondere aandacht voor de perifere eurozonelanden

Besteedt het World Happiness Report 2013 geen aandacht aan de negatieve effecten van werkloosheid? Nee, werkloosheid zit niet in de data waarop het rapport is gebaseerd. Maar toch gaat het rapport er op in, naar aanleiding van de forse achteruitgang in het gemiddelde rapportcijfer voor geluk in de vier perifere eurozonelanden, Griekenland, Italië, Spanje en Portugal.

De teruggang in geluk in die vier landen is aanzienlijk groter dan je op basis van de verlaging van het Bruto Nationaal Product per hoofd van de bevolking zou verwachten. Van de andere vijf factoren is het vooral de vermindering van de vrijheid om eigen keuzes te maken die het gemiddelde geluk heeft verlaagd. Maar ook dan blijft er nog een flinke achteruitgang over die niet wordt verklaard. De auteurs staan vervolgens stil bij de voor de hand liggende mogelijkheid dat de sterk stijgende werkloosheid, zeg maar, de massawerkloosheid, de boosdoener is.

Om dat uit te zoeken, gebruiken ze gegevens van de OECD, die er uiteraard alleen zijn voor de landen die daarbij zijn aangesloten. Analyse van die gegevens wijst uit dat elk procent stijging van de werkloosheid in een land het gemiddelde geluk (subjectief welzijn) met 0,033 punt op een 10-puntsschaal verlaagt. Bedenk even dat die werkloosheid zo rond de 25 procent is komen te liggen.

Dit is vele malen meer dan de bekende en forse niet-financiële effecten voor alleen de werklozen. En dat komt doordat ook het geluk van de (nog) niet werklozen achteruitgaat bij toenemende werkloosheid. Toenemende werkloosheidscijfers maken iedereen onzekerder en angstiger. En ongelukkiger.

Wat betekent dit voor die vier perifere eurozonelanden? Die zes factoren (zie nog eens hier) verklaren een derde van de achteruitgang van geluk in die landen. Daar blijkt nog een derde bij te komen als je rekening gaat houden met die toegenomen werkloosheid. De rest zal, denken de auteurs, voortkomen uit de algehele achteruitgang van de publieke dienstverlening. Zie wat dat betreft ook nog eens dit bericht over de dodelijke bij-effecten van bezuinigen in een depressie.

Update. Zie vandaag ook Chris Dillow's Mistaking Power For Virtue voor een verwant betoog.

Geen opmerkingen: