Binnenkort is er weer de Week tegen Eenzaamheid (26 september t/m 5 oktober). Daaraan is de Nationale Eenzaamheid Prijs 2013 verbonden. Zie de link onderaan dit bericht. Uit honderden inzendingen zijn er drie genomineerd: de Goede Buurt(t) campagne, de Leesmap en Eet u mee? Volg vooral de link voor de beschrijvingen van die drie ideeën. Je kunt daar ook je stem uitbrengen.
Heb ik ook mijn stem uitgebracht? Nee. Omdat ik niet zo houd van dat gedoe met prijzen. Maar vooral ook omdat ik ze alle drie even goed vind.
Wat is namelijk het geval? Er bestaat al een wereld aan eenzaamheidsinterventies, maar die zijn vrijwel allemaal individueel gericht. Er zijn mensen die eenzaam zijn, die moeten we zien te vinden en die moeten we dan helpen. Het is de overbekende cliëntbenadering. De oorzaak zal wel bij de persoon liggen, dus moet die persoon geholpen worden. Dat leidt dan tot "activerend huisbezoek" of "vriendschapscursussen" en "sociale zelfredzaamheidscursussen", die eventueel wel in groepsverband worden gegeven, maar die gericht zijn op het vergroten van de individuele vaardigheden. Dat kan zelfs de vaardigheid zijn om maar in die eenzaamheid te berusten. Werken zulke interventies?
Dat is onderzocht door Tineke Fokkema en Theo van Tilburg, die daar in 2005 het rapport Eenzaam en dan? De (on)mogelijkheden van interventies bij ouderen (pdf) over schreven. Van de tien onderzochte interventies bleken er slechts twee als geslaagd te kunnen worden beschouwd. En uitgerekend een van die twee was de enige echte groepsinterventie, die er uit bestond dat in een woon-zorgcentrum groepsactiviteiten werden aangeboden.
En dat klopt met de gedachte dat eenzaamheid niet een individueel, maar een collectief probleem is. De manier waarop wij met zijn allen samenleven, of eigenlijk niet of nauwelijks samenleven, maakt dat de kans op eenzaamheid behoorlijk groot is. Daar zijn zogenaamde sociaal-structurele oorzaken voor, zoals geografische mobiliteit, uitzwerming, woon-werkafstand, functiescheiding, televisie (!), waardoor het sociale isolement van gezinnen historisch ongekend hoog is. Zie mijn Geld en 'de rest' (uit 2003 al weer). Mensen zijn door al die oorzaken behoorlijk langs elkaar heen gaan leven, zonder dat overigens als wenselijk te zien. Want onderzoek wijst uit dat de behoefte aan een socialere maatschappij overweldigend groot is. We zijn allemaal wel een beetje eenzaam.
Het zou dus goed zijn om in de strijd tegen eenzaamheid juist daarop aan te grijpen. Doorbreek de individualistische sleur en breng mensen samen. Daar heeft iedereen profijt van, ook de meest eenzamen. En dat is nu precies wat gebeurt in die drie genomineerde ideeën voor de Nationale Eenzaamheid Prijs 2013. Alle drie willen ze buurtbewoners bij elkaar brengen. En dat is precies waar het om moet gaan.
Wat mij betreft delen ze die prijs. Als er dan toch zo nodig een prijs moet worden uitgereikt.
Nationale Eenzaamheid Prijs 2013: stem! - Week tegen Eenzaamheid:
'via Blog this'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten