Een narcist snapt het niet als je vraagt naar zijn helden. Neem nu Trump

Chris Cillizza gaat in de Washington Post in op het antwoord dat Donald Trump, vanaf vandaag president van het machtigste land ter wereld, in een interview gaf op de vraag wie zijn helden zijn. Mensen die je als voorbeeld neemt, waar je bij opkijkt. Een onschuldige vraag, zou je denken. Maar als je die aan een narcist stelt, dan is de kans groot dat je verrast wordt.

Donald Trump blijkt het type narcist te zijn die er helemaal door in de war raakt. Dit gaf hij als antwoord:

Hier leer je veel van. Over Trump en over wat voor type narcist hij is.

Als Trump het woord voert, dan praat hij. En dat is alles. Er ontbreekt elke reflectie, op zichzelf en op wat hij zegt. Als we afspreken om een onderscheid te maken tussen associëren en reflecteren.

Hij heeft duidelijk niet gereflecteerd op zijn eigen persoonlijkheid. We hebben eerder gezien dat narcisten vaak weten dat ze narcist zijn, maar dat niet als een probleem zien. Het is niet hun probleem, maar het onze. En wij zijn in hun ogen allemaal minderwaardige schepselen, dus wat maakt het uit.

Maar je kunt ook een narcist zijn die bewust manipuleert. Die anderen een rad voor ogen draait. Die zich minder narcistisch en minder egocentrisch wil voor doen dan hij is. Dan hebben we te maken met narcisme dat overlapt met Machiavellianisme en/of met psychopathie. Zie
De donkere drie: psychopathie, narcisme en Machiavellianisme.

Als Trump er zo een zou zijn geweest, dan was hij op de vraag naar zijn helden voorbereid en had hij een sociaal wenselijk antwoord bij de hand gehad.

Maar nee, we krijgen een rechtstreekse blik in het volstrekt ontbreken van enige diepgang.

En we leren dat die leegte geheel en al gevuld wordt met de overtuiging dat er niemand is en nooit bestaan heeft en nooit zal bestaan die Trump kan evenaren. Hij is nergens uit voortgekomen, hij is sui generis, zoals Cillizza raak onder woorden brengt. De gedachte dat hij aan iemand anders dank verschuldigd zou zijn of dat hij zich door iemand anders zou kunnen laten inspireren, is voor hem onverdraaglijk.

Uiteraard is een narcist, hoe grandioos ook, altijd kwetsbaar. Want er is ook altijd nog een realiteit die zich opdringt. Vandaar de agressie tegenover degenen die zijn zelfbeeld aan het wankelen zouden kunnen brengen. Dat zijn vijanden die meteen aangepakt moeten worden.

Bij Trump, en bij "onze" Geert Wilders, gaat die agressie voorlopig alleen nog door een tweet de wereld in te sturen.

Maar Erdogan laat zijn vijanden oppakken en opsluiten..

En Hitler, ja, die was in een positie terechtgekomen waarin hij samen met zijn handlangers en nagenoeg een heel volk genocide kon plegen.