Allebei indrukwekkende uitvoeringen. Sjostakovitsj schreef dat pianotrio in het voorjaar van 1944, nadat in januari van dat jaar de Duitse belegering van Leningrad was beëindigd. En nadat zijn boezemvriend Ivan Sollertinsky, aan wie de muziek is opgedragen, plotseling was overleden.
Het is schrijnende muziek, waar je, als dat fysiek mogelijk was, een half uur ademloos naar zou luisteren. Lees hier de fraaie beschrijving op de Hyperion-website, met frases als:
Shostakovich at his bleakest, savagely ironic, biting discords and obsessive repetition, an image of sustained destructive power, leaving the bleak landscape as empty as when we entered it.Het contrast tussen de aard van de muziek en de jeugdigheid van de uitvoerenden drong zich op (Judith Fliedl, viool; Christine Roider, cello; Johanna Estermann, piano). Maar met wat een ernst en concentratie en intensiteit werd het gespeeld.
Maar hier is een wel heel Russische uitvoering. Door de grootheden Sviatoslav Richter, Oleg Kagan en Natalia Gutman. In het Poesjkin Museum in het kader van de December Nachten op 12 december van het jaar 1984.
Een paar maanden later zou Michail Gorbatsjov de overleden Konstantin Tsjernenko opvolgen als partijleider.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten