Dit is uit 1962 (hier het vorige bericht):
Enige maanden geleden is in Akkrum het Politiek Jongeren Dispuut "ARENA" opgericht. Zoals in de statuten is vastgelegd beoogt deze organisatie een bijdrage te leveren aan het beter functioneren van de democratie, o.a. door voor haar leden de mogelijkheid te scheppen om tot een meer gefundeerde meningsvorming te komen. Een toelichting op de noodzaak van dit werk en de manier waarop "Arena"het aanpakt, vindt u hierbij.
Het handschrift is dat van mijn broer Wobbe, in 2002 overleden, die het brein en de organisator was van dit geval van 'zelforganisatie". Wobbe studeerde scheikunde in Groningen, maar dat belette hem niet om in Akkrum in de weekends en vakanties "een bijdrage te leveren aan het beter functioneren van de democratie". Hij was toen 23 jaar en ik, vijf jaar jonger, hielp hem daarbij. Wij behoorden tot de sociaaldemocratische zuil, maar we gingen het dorp door en belden aan bij jongeren waarvan we wisten of vermoedden dat ze lid of aanhanger waren van een van de politieke stromingen in het dorp. Met de vraag of ze wilden meedoen.
En dat wilden ze.
In de eerste maanden van 1962 werden door persoonlijke gesprekken ruim twintig geïnteresseerde jongeren gevonden. In april werd een proefbijeenkomst gehouden , waar de heer L.O. ten Cate, adjunct-hoofdredacteur van de Friese Koerier, sprak. Er waren 17 aanwezigen en op deze avond is besloten in september officieel te starten.
De oprichtingsbijeenkomst in september was gewijd aan een vergelijking van liberalisme en socialisme. Er werd gediscussieerd met de heren Bosman en Krooshof, resp. lid van de JOVD en van de jongerengroep van de PvdA. Van de 23 aanwezigen gaven zich 21 op als lid. Het bestuur en de raad van advies werden gekozen.
Tenslotte werd op 15 december j.l. een bijeenkomst gehouden waarop de heer W.R. de Roos, oud-voorzitter van Arjos in Friesland over de christelijke politiek sprak. Hier waren ongeveer dertig mensen aanwezig. Op alle bijeenkomsten is een intensieve discussie gevoerd, die ondanks de vaak zeer uiteenlopende meningen steeds in een uiterst plezierige stemming is verlopen. Wij kunnen vaststellen dat een van de fundamentele aspecten van een democratische houding, nl. de bereidheid om elkaars standpunt zo objectief mogelijk te onderzoeken, bij onze leden zeker aanwezig is.
Maar het ging ons ook om de bereidheid om je te informeren als een noodzakelijk element van een democratische houding. Daarom werden er abonnementen op een aantal tijdschriften afgesloten. En we begonnen een eigen tijdschrift, een clubblad, waarin de leden hun bijdragen kwijt konden.
Uiteindelijk waren er 32 leden, 24 uit Akkrum en 8 uit de omringende dorpen. Een van die 8 moet Enneüs Heerma, de latere CDA-voorman, zijn geweest. In een interview van ook al weer lang geleden vertelde hij dat zijn interesse in de politiek was begonnen toen hij, boerenzoon in Oldeboorn, begin jaren zestig een bijeenkomst over politiek bezocht die door "jongens in Akkrum" werd georganiseerd.
Die subsidieaanvraag werd toegewezen. Met een toegekend bedrag van 125 gulden konden we de begroting sluitend maken en sprekers aantrekken. Ik herinner me een avond met Rudi Boltendal, toen adjunct-hoofdredacteur van de Friese Koerier (Laurens ten Cate had Fedde Schurer opgevolgd als hoofdredacteur) en een avond met Paul Valkenburg, toen hoogleraar politieke sociologie in Groningen..
Erop terugkijkend, herinner ik me hoe serieus we dit alles namen. Democratie was belangrijk en het was vanzelfsprekend dat je je in politieke kwesties verdiepte en er met andersdenkenden over discussieerde. Wat wij in Akkrum deden, vonden we, hoorde eigenlijk overal te gebeuren. We brachten verschillende politieke gezindten bij elkaar, met het gedeelde besef van het belang van de democratie. De democratie waarin iedereen meetelt en waarin je elkaars tegenstander kunt zijn, maar nooit elkaars vijand.
We waren kortom jong en idealistisch. Zo idealistisch dat we aan iets begonnen dat, na aanvankelijke successen, toch gedoemd was na een paar jaar uit elkaar te vallen. Jongeren werden ouder en er waren geen opvolgers. Maar ik hield er aan over dat iets wat niet voor de hand ligt, soms toch tot de mogelijkheden behoort. Als er maar iemand is, of er een paar zijn, die genoeg idealistisch zijn om er gewoon aan te beginnen.
Nu, in 2025, wordt her en der de democratie bedreigd en om zeep geholpen. Er is tussen toen en nu toch niet zo goed gezorgd voor de goede werking van de democratie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten