Loont het om aardig te zijn? Het lijkt van niet.
Aardig zijn (agreeableness) is een van de vijf dimensies van persoonlijkheid waar je mensen op kunt indelen. Aardig zijn betekent dat je gemakkelijk van vertrouwen bent, eerlijk, pro-sociaal, meegaand, bescheiden en zachtaardig. En het is bekend dat aardige mensen een groot belang hechten aan persoonlijke relaties en meer gemotiveerd zijn om relaties in stand te houden, waardoor ze ook door anderen aardiger gevonden worden. Onaardige mensen hoeven nog geen psychopaat te zijn, maar hebben wel vaker de neiging om zich egoïstisch en agressief op te stellen, vooral in conflictsituaties.
Je zou kunnen zeggen dat we er met zijn allen, als maatschappij, belang bij hebben dat er genoeg aardige mensen bestaan. Wat genoeg is, weten we niet. Maar een maatschappij met heel veel onaardige mensen moet een stuk minder aangenaam zijn om in op te groeien en in te leven dan een maatschappij met veel aardige mensen. En je kunt je voorstellen dat al dat onaardige gedrag ook hoge kosten met zich meebrengt, al was het maar doordat er meer middelen verspild worden aan onnodige conflicten.
Dat zou er voor pleiten om aardige mensen beter te belonen dan onaardige mensen. Maar het omgekeerde blijkt het geval te zijn. Althans in de Verenigde Staten. Onderzoekers berekenden voor drie representatieve steekproeven dat werknemers die qua persoonlijkheid aardiger waren, minder verdienden. Dit gold in het bijzonder voor mannen. (Speciaal voor statistici: mannen die een standaarddeviatie aardiger zijn dan het gemiddelde, verdienen gemiddeld 18,3 procent minder dan mannen die een standaarddeviatie onaardiger zijn dan het gemiddelde.) Dit verschil bleef bestaan als de onderzoekers er rekening mee hielden dat aardige en onaardige mensen verschillende soorten beroepen uitoefenen.
Het kan zijn dat dit verschil ontstaat doordat onaardiger mensen meer belang hechten aan geld en minder aan zaken als baanzekerheid en andere arbeidsvoorwaarden. Of dat aardiger mensen vriendschappen belangrijker vinden dan succes en status. En je kunt niet alles hebben, want een dag heeft maar vierentwintig uur. En inderdaad, als je met zulke verschillen in extrinsieke en intrinsieke aspiraties rekening houdt, dan wordt het verband tussen onaardig zijn en inkomen zwakker.
Moet je nu die onaardige mensen die zoveel meer verdienen, benijden? En moet je er de lering uit trekken dat het loont om wat onaardiger te zijn? Dat valt te bezien. Want uit ander onderzoek blijkt dat mensen die meer belang hechten aan vriendschappen en goede relaties met anderen er wat welbevinden en gezondheid betreft beter uitkomen dan mensen die vooral gemotiveerd worden door geld en status.
Kortom: als het je alleen om geld gaat, dan loont het om onaardig te zijn. Maar als het je gaat om wat echt belangrijk is in het leven, wees dan maar gewoon een aardig iemand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten