Eerder onderzoek wees uit dat je je beter kunt voelen als je wat vaker een praatje maakt, ook al is dat met mensen die je niet goed kent. Zoals met medepassagiers in het openbaar vervoer. Of met de barista die een espresso voor je maakt.
Daar komt nu de studie Social Interactions and Well-Being. The Surprising Power of Weak Ties (betaalpoort) bij. De onderzoekers lieten mensen bijhouden hoeveel interacties met anderen ze op verschillende dagen hadden. Niet alleen interacties met vertrouwde anderen, zoals goede vrienden, maar ook met kennissen of anderen in de periferie van hun sociale netwerk. In de sociaalwetenschappelijke literatuur ook wel "zwakke bindingen" genoemd. Het gaat om anderen die je wel van gezicht en misschien zelfs van naam kent, maar die je niet tot je intieme kring van vrienden rekent.
Ook gaven mensen per dag aan hoe gelukkig ze zich voelden en hoe sterk ze gevoelens hadden van er bij te horen en van verbondenheid met anderen.
Het bleek toen dat mensen die meer interacties op een dag hadden gehad met die kennissen, zich aan het eind van de dag gelukkiger voelden dan degenen die minder van zulke interacties hadden gehad. Ook hadden ze meer het gevoel van er bij te horen en van verbondenheid. Naast natuurlijk ook de positieve effecten van die interacties met de vertrouwde anderen, de goede vrienden.
Bovendien bleek dat als je niet personen, maar per persoon de dagen vergelijkt, dat mensen zich gelukkiger en meer verbonden voelden op dagen dat ze meer interacties hadden met kennissen.
In beide gevallen bleven de effecten bestaan bij controle voor persoonlijkheidseigenschappen. Je kunt je voorstellen dat mensen die meer extravert zijn, zowel meer interacties hebben als zich gelukkiger voelen. Maar dat veranderde dus de uitkomsten niet.
Het is maar een eenvoudig onderzoek en ook de uitkomsten zijn niet opzienbarend. Maar ze wijzen ons op een misschien belangrijk inzicht. Namelijk dat gemiddeld genomen onze kring van mensen waar wij mee omgaan te klein is. We leven kennelijk niet zo dat iedereen als vanzelf de benodigde portie sociale interacties krijgt. Of zo dat we elke dag die portie toebedeeld krijgen. Anders gezegd, onze manier van samenleven schiet tekort in het bevredigen van onze sociale behoeften. Er is "sociale winst" te behalen.
Want er had ook uit het onderzoek kunnen komen dat meer van die perifere interacties voor ons geluk en ons gevoel van verbondenheid niets uitmaken. Of zelfs andersom, dat we ons door meer van die interacties ongelukkiger voelen. Er een soort sociale overbelasting door ervaren. Nee, meer is beter.
Zijn we inderdaad bezig met onze sociale behoeften en ons sociale leven te verwaarlozen? Denk ook nog even aan die onvervulde behoefte aan ontmoetingsplekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten