Wie goed doet, goed ontmoet? Kun je gemeenschapsgerichtheid van de ander uitlokken door zelf gemeenschapsgericht te zijn?

Kun je door je eigen gemeenschapsgerichtheid een gemeenschapsrelatie met anderen tot stand brengen? Anders gezegd: als jij empathisch en hulpvaardig tegenover anderen bent, krijg je dan empathie en hulpvaardigheid terug? En breng je zo een goede relatie tot stand?

Aanwijzingen dat dat inderdaad kan, komen naar voren uit het onderzoek van Jenny Crocker en Amy Canevello: Consequences of Self-image and Compassionate Goals. Zie ook het vorige bericht: Wat betekent het voor je sociale ervaringen om meer gemeenschapsgericht dan wel meer statuscompetitiegericht te zijn?

Zoals gezegd, Crocker en Canevello volgden eerstejaarsstudenten gedurende 10 weken. Die studenten deelden allen met een medestudent een kamer. Daardoor kon geanalyseerd worden wat de invloed was van de gemeenschapsgerichtheid (dan wel statuscompetitiegerichtheid) van de een op de gemeenschapsgerichtheid (dan wel statuscompetitiegerichtheid) van de ander. En dus de invloed op de onderlinge relatie.

Die invloed zie je weergegeven in het volgende plaatje:

In woorden: als de ene student meer gemeenschapsgericht is (en minder statuscompetitiegericht), dan merkt zijn/haar kamergenoot dat doordat hij/zij meer steun ontvangt, waarna die kamergenoot meer steun teruggeeft, waardoor de student ook meer steun ontvangt.

Is nu ook zo dat de mate van gemeenschapsgerichtheid van de een de gemeenschapsgerichtheid van de ander uitlokt? En de mate van statuscompetitiegerichtheid van de een de statuscompetitiegerichtheid van de ander? Kun je gemeenschapsgerichtheid van de ander uitlokken door zelf gemeenschapsgericht te zijn? Zoals voorspeld door de Dual Mode-theorie?

Ja, dat blijk inderdaad het geval. Zie het volgende plaatje:

Over de 10 weken bekeken, zien we dat de mate van gemeenschapsgerichtheid leidt tot een grotere responsiviteit ten opzichte van de kamergenoot, die die kamergenoot ook als zodanig waarneemt, waardoor zijn/haar gemeenschapsgerichtheid toeneemt. En zie hoe de mate van statuscompetitiegerichtheid de responsiviteit doet afnemen.

Je kunt dus, in deze specifieke situatie waarin je elkaar leert kennen door een kamer met elkaar te delen, gemeenschapsgerichtheid (dan wel statuscompetitiegerichtheid) bij de ander uitlokken door jezelf gemeenschapsgericht (dan wel statuscompetitiegericht) op te stellen.

En dat is precies in overeenstemming met Stelling 2 van de Dual Mode-theorie.