Het belang van Occupy Wall Street als een moreel oordeel

De Occupy Wall Street beweging lijkt te groeien. Zie het bericht hieronder uit de New York Times van vandaag. Het lijkt mij een belangrijke ontwikkeling. Het is zo langzamerhand overduidelijk dat de excessen in de financiële wereld (misleiding, riskant gedrag, bonussen, zelfverrijking) en de ideologische rechtvaardiging daarvan door het ongefundeerde geloof in ongebreidelde marktwerking, in aanmerking komen voor een moreel oordeel. En dat oordeel is vernietigend.

Eerder schreef ik over de mankementen die kunnen kleven aan de toepassing van morele overtuigingen uit het persoonlijke domein op handelingen in het publieke domein. Een voorbeeld daarvan is dat je het overheidshandelen niet altijd op precies dezelfde wijze moreel kunt beoordelen als je het handelen van een gezin zou doen. Maar ik begin steeds meer te denken dat een morele beoordeling van het gedrag in de financiële sector dat de kredietcrisis voortbracht en aan de huidige economische problemen heeft bijgedragen, zonder voorbehoud gerechtvaardigd is. Het gevoel dat het niet deugde lijkt mij een gepast gevoel. En velen die het beter kunnen weten dan ik, vinden dat ook. Denk aan James Galbraith, de zoon van de grote John Kenneth Galbraith, die tot dit oordeel komt:

Fraud was not a bug in the system, it was a feature.

Een citaat dat het waard is om te onthouden. Het komt uit deze lezing, voor de kennisname waarvan iedereen even de tijd zou moeten nemen.

Mijn indruk is dat de morele verontwaardiging bij velen bestaat, maar dat uitingen daarvan nog tegengehouden worden door onzekerheid over hoeveel anderen hem delen. De Occupy Wall Street beweging mankeert het aan concrete eisen, zoals door sommigen is opgemerkt. Maar daar gaat het even niet om. Ze hebben vooral de functie om de informatie te verspreiden over het wijd verbreid zijn van de morele beoordeling.

Anti-Wall Street Protests Spreading to Cities Large and Small - NYTimes.com:

'via Blog this'