The monstre sacré fancied himself an “enlightened being,” but he was capable of frightening coldness, even with his oldest collaborators and family. Yet he often sobbed uncontrollably.
Isaacson told me that Jobs yearned to be a saint; but one of the colleagues he ousted from Apple mordantly noted that the petulant and aesthetic Jobs would have made an excellent King of France.zou je denken dat hij een psychopathische narcist was. Maar het is moeilijk om hem in te delen bij een van de twee typen narcisten die zijn te onderscheiden, het kwetsbare en het grandioze type. Een combinatie, lijkt het, maar die komt dus weinig voor.
Ik kom nog een keer terug op de sociologie van het verschijnsel Steve Jobs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten