De financiële crisis en de er uit voortkomende economische misère waar we nu in zitten, kun je, schrijft hij, zien als een drama in drie aktes. In de eerste akte maakten de boosdoeners gebruik van de deregulering van het bankbedrijf door gedrag met hoge risico's voor anderen, terwijl ze daarvoor zichzelf vorstelijk beloonden. In de tweede akte barstte de zo opgeblazen zeepbel en werden de boosdoeners, zonder voorwaarden, door de belastingbetalers gered, terwijl de gewone werkende bevolking de negatieve gevolgen, inkomensachteruitgang en werkloosheid, draagt. In de derde akte "tonen de boosdoeners hun dankbaarheid" door met hun door die reddingsactie nog steeds obsceen hoge vermogens te lobbyen voor lage belastingen voor henzelf en verzwakking van de al milde regulering die herhaling van dit drama moet voorkomen.
Als je dit als scenario voor een speelfilm zou indienen, dan zou je de opdracht krijgen om een minder onrealistische en minder overdreven versie te maken. Soms overtreft de werkelijkheid de fantasie.
Confronting the Malefactors - NYTimes.com:
'via Blog this'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten