woensdag 15 februari 2012

Van narcistische mislukkeling tot leider van nationale statushiërarchie

Nog maar weer eens de vraag hoe een narcistische mislukkeling aan de top van een nationale statushiërarchie kan komen te staan. De aanleiding is dat er foto's van Hitler aan het licht zijn gekomen waarop te zien is hoe hij redevoeringen aan het oefenen is en daarbij allerlei gelaatsuitdrukkingen, houdingen en armgebaren uitprobeert. Zie de link onderaan dit bericht.

Het opmerkelijke is dat ze eind jaren twintig gemaakt zijn, voorafgaand aan zijn grote publieke optredens en zijn successen. Hij was toen inderdaad nog een mislukkeling. Zoals Haffner schrijft:
Tot 1930 was hij in zijn politieke loopbaan, die toch al tien jaar oud was, geheel zonder succes gebleven. Zijn putsch in 1923 was mislukt en zijn in 1925 heropgerichte partij bleef tot 1929 een onbelangrijk splinterpartijtje.
Hij heeft zich dus eind jaren twintig laten fotograferen. Om zelf te kunnen zien hoe hij overkwam. Je moet aannemen dat hij ook daarvoor al veel geoefend had. Hij had zijn eigen redenaarstalent al ontdekt. Haffner:
Deze ontdekking kan precies worden gedateerd, namelijk op 24 februari 1920, toen hij met groot succes zijn eerste toespraak voor een menigte hield. (...)
Zijn talent berustte feitelijk niet op welsprekendheid. Hitlers toespraken verliepen langzaam, haperend, ze vertoonden amper een logische opbouw en soms zelfs geen duidelijke inhoud; bovendien werden ze voorgedragen met een hese, schorre keelstem. Maar hij bezat een hypnotiserend talent, het talent van een geconcentreerde wilskracht waarmee hij zich een collectief onderbewustzijn - waar en wanneer zich dat manifesteerde - te allen tijde kon toe-eigenen. Deze hypnotiserende invloed op de massa was Hitlers eerste, en lange tijd ook enige, politieke kapitaal.
Belangrijker nog dan het effect op de massa was echter het effect op Hitler zelf. Men zou het enigszins kunnen vergelijken met wat er door een man heengaat die impotent meende te zijn en die toch plotseling in staat blijkt te zijn de wonderen van de potentie te kunnen volbrengen. Hitler had al eerder onder oorlogskameraden zijn gewoonlijke stilzwijgen doorbroken door in plotseling geraas en in een kennelijke staat van zelfopwinding te vervallen, vooral als het gesprek kwam op wat hem innerlijk bezighield: de politiek en de joden. Tot dan toe had hij alleen bevreemding opgeroepen en zich de reputatie van 'fantast' op de hals gehaald. Nu ontdekte de 'fantast' opeens dat hij als de 'tamboer', de 'koning van München', de massa kon bespelen. Uit de stille, bittere hoogmoed van de miskende figuur ontstond nu het dronken gemaakte zelfbewustzijn van de man die succes heeft.
Hij wist dat hij iets kon wat verder niemand kon. (...) Deze omstandigheden moeten hem het gevoel hebben gegeven uniek te zijn, iets waar hij altijd al een aanleg voor had, evenals voor de hoedanigheid van mislukkeling en 'miskende'.
Dat al oefenend poseren voor de fotograaf, terwijl je nog alleen maar als obscure fantast wordt gezien, daarvoor moet je wel in de ultieme narcistische droomwereld vertoeven.

Zie in de link, beneden de foto's, ook de video van een van Hitlers toespraken. Gehouden toen de Hitler-cultus al bezit had genomen van de menigtes. Als je de geschiedenis daarna niet zou kennen, zou het dan alleen maar lachwekkend zijn om te zien? Ik weet het niet. Een van zichzelf vervulde narcist en een in een roes gebrachte menigte, het is geloof ik hoe dan ook huiveringwekkend.

'via Blog this'

Geen opmerkingen: