Het wordt steeds duidelijker dat de huidige economische problemen cyclisch van aard zijn. Door de schuldencrisis is de vraag ingezakt en daar komt bij dat de overheden een pro-cyclisch beleid voeren, waardoor die vraag nog verder inzakt. Toch duiken er steeds weer stemmen op die roepen dat de problemen "structureel" van aard zijn.
Een voorbeeld daarvan is de recente column van David Brooks in de New York Times, die vandaag ook in de Volkskrant is geplaatst. Mike Konczal reageert op de column (zie de link onderaan dit bericht) en laat uitvoerig zien dat die structurele visie niet de cijfers aan zijn kant heeft. Integendeel, alles wijst er op dat de ingezakte vraag de oorzaak van de problemen is. Zie ook Paul Krugman in dit bericht en in dit bericht, waarin hij laat zien dat de werkloosheidscijfers verdeeld naar bedrijfstak en naar beroepscategorie alleen maar uitwijzen dat er een algeheel vraagprobleem bestaat.
En Merijn Knibbe laat zien dat voor Europa, althans voor Nederland en de Baltische staten, hetzelfde geldt. Als de problemen structureel van aard waren, dan zou er een toename moeten zijn van onvervulde vacatures. Met andere woorden: er zouden bedrijfstakken moeten zijn die willen groeien, maar dat niet kunnen omdat de gewenste opleiding en vaardigheden niet voldoende aanwezig zijn. Maar de cijfers wijzen uit dat zulks niet het geval is.
Wat bezielt degenen die zo graag die structuralistische visie willen uitdragen tegen alle empirische aanwijzingen in? Krugman verbaast zich er over en wijst er op dat datzelfde gedrag ook voor kwam in de jaren dertig van de vorig eeuw. Toen ook overduidelijk was dat er een vraagprobleem bestond.
En wat bezielt de Volkskrant? Of is het gewoon onkunde?
Assessing Yet Another Round of the Structural Unemployment Arguments
Update (11/05). Zie nu ook de column van Paul Krugman in de New York Times van vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten