Hij maakt zich niet druk over de stijgende kosten van de zorg, de groeiende staatsschulden of de vergrijzing. Overheden noch gezinnen hoeven de tering naar de nering te zetten. Hij gelooft heilig dat als er onbeperkt geld over de schutting wordt gegooid het vertrouwen terugkeert.dat klopt niet. Op allerlei manieren niet, feitelijk niet, en in de karakterisering niet (denken dat Krugman ergens heilig in gelooft duidt er op dat je zijn werk niet kent).
Eerder beschuldigde Peter de Waard Krugman er van dat hij eurocommissaris Olli Rehn een kakkerlak had genoemd. Hij moet toen een blogbericht van Krugman onder ogen hebben gehad dat handelt over kakkerlak-ideeën, dat wil zeggen ideeën waarvan je denkt dat ze overtuigend zijn weerlegd, maar die dan toch steeds weer opduiken. Zo een idee is dat overheidsbezuinigingen in een recessie met lage rentes de aangewezen weg is om uit de crisis te komen. En Olli Rehn is (was?) zoals bekend een aanhanger van dat idee. Maar Peter de Waard maakt daar dan van dat Krugman Rehn een kakkerlak zou hebben genoemd. Ik maakte me daar toen al kwaad over, maar ja, je kunt wel bezig blijven.
Wat ik niet begrijp is dat je in een landelijke krant een column over economie mag schrijven en dat je er dan geen eer in stelt om goed geïnformeerd en intellectueel integer te zijn.
1 opmerking:
De mentale blokkade in het kamp der bezuinigers moet wel groot zijn, als zij de argumenten van hun opponenten al niet eens meer kunnen weergeven. Krugman schrijft dat de stijgende zorgkosten op de lange termijn een serieus probleem vormen. Hij maakt een scherp onderscheid tussen gezinnen en overheid, waarvan de eerste de tering naar de nering moeten zetten (vanwege de private schuldenberg), zodat de overheid als enige de economie aan de gang kan houden. Hij bepleit zinvolle bestedingen door de overheid in plaats van welvaart over de schutting te gooien door de huidige massale onderbenutting. En hij beroept zich nergens op 'vertrouwen' als het mechanisme om uit de depressie te geraken. Maar Peter de Waard is niet de enige voor wie beeldvorming een uitweg biedt uit een ongemakkelijke confrontatie met de feiten.
Een reactie posten