Mensen hebben met andere sociale dieren gemeen dat ze slecht tegen eenzaamheid kunnen. Sterker, ze worden er ziek van. Er is al veel onderzoek dat in die richting wijst. Zie Eenzaamheid maakt ziek. Maar hoe?, Gezondheid en sociale omgeving (1), Gezondheid en sociale omgeving (3): sociale relaties en mortaliteit, een meta-analyse en Gezondheid en sociale omgeving (6): de lichamelijke mechanismen.
Maar er zijn nog wel vragen over hoe dat precies werkt. Hoe kan het dat als je eenzaam bent, maar niet rookt, niet teveel drinkt, gezond eet en genoeg beweegt, toch een verhoogde kans hebt om ziek te worden?
Een van de wegen waarlangs dat kan gebeuren is dat eenzaamheid onveiligheidsgevoelens en chronische (allostatische) stress met zich meebrengt en dat daardoor het immuunsysteem slechter gaat functioneren. Wat zich uit in een verhoogde kans op inflammaties (een duur woord voor ontstekingen), wat weer samenhangt met cardiovasculaire problemen (hart en bloedvaten) en met verschillende vormen van kanker. En daardoor met een verhoogde kans op overlijden (mortaliteit).
De nieuwe studie Social Isolation and Adult Mortality: The Role of Chronic Inflammation and Sex Differences (betaalpoort) versterkt de al bestaande aanwijzingen die in deze richting wezen. In de Verenigde Staten werd een representatieve steekproef van ruim 9000 mensen van 40 jaar en ouder 18 jaar lang gevolgd. Hun mate van eenzaamheid werd gemeten met een index bestaande uit: wel/niet getrouwd, wel/niet contacten met vrienden en familie, wel/niet kerkbezoek en wel/niet lid van verenigingen. Het blijkt dan dat de meer eenzamen onder hen een verhoogde kans hadden op overlijden en dat die kans samenhing met chronische ontstekingen. De kans is groter voor mannen dan voor vrouwen.
Hoe komt het toch dat wij mensen een zo essentiële en fysieke behoefte hebben aan sociale contacten en tegelijkertijd een maatschappij inrichten of laten ontstaan waarin eenzaamheid zoveel voorkomt? Dat moet wel haast betekenen dat we, dat wil zeggen, de niet-eenzamen of de nog niet-eenzamen, de gevaren van eenzaamheid systematisch onderschatten. Misschien omdat we het moeilijk vinden om er bij stil te staan. Dat maakt initiatieven als De week tegen de eenzaamheid heel nuttig en belangrijk.
1 opmerking:
Ik wordt altijd zo treurig van zo'n website zoals van "De week tegen de eenzaamheid" vol met onderzoeken over eenzaamheid, uitspraken van experts en nog erger...een vragenlijst "Voel ik me eenzaam". Daar ga ik me pas eenzaam van voelen!
Ik mis op deze site de nadruk op leuke initiatieven zoals oma's die gezamenlijk mee breien aan een kunstwerk, internetclubjes, hoe fijn het is om een hond te hebben of hoe je met je kookkunsten een hoop mensen over de vloer kunt hebben én je nuttig kunt voelen (http://www.thuisafgehaald.nl/).
Een reactie posten