Angela Hewitt, die andere grote Canadese Bachpianist, zit in lockdown in haar Londense flat, vanwaaruit ze zo nu en dan een blogpost schrijft en een filmpje de wereld instuurt waarop ze een stukje Bach speelt. Kijk maar even op haar website.
Ik prijs me nog steeds gelukkig dat ik in 2014 haar uitvoering van Die Kunst der Fuge in het Muziekgebouw aan het IJ meemaakte. En ik herinner van die keer ook haar mondelinge inleiding op die uitvoering. Ze is niet alleen een geweldige pianiste, maar ook een boeiend verteller.
Dit interview met haar, terwijl ze achter de piano zit, uit 2019 in Hong Kong, is wel heel boeiend. Vooral ook doordat ze alles wat ze over Bachs muziek vertelt, meteen op de piano illustreert.
Zo nu en dan meezingend en neuriënd, waardoor je natuurlijk meteen aan die andere Canadees moet denken, Glenn Gould. Gevraagd naar haar relatie met de uitvoeringen door Gould, vertelt ze dat ze daar als jong meisje natuurlijk door gefascineerd was. Maar "He is Gould and I am me".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten