Terwijl het in het boek dat ik in het vorige bericht besprak ging om de wenselijkheid van meer gemeenschapsgerichtheid afgezet tegen de grote mate van statuscompetitie in onze huidige maatschappij, zet Vivek Murthy die wenselijkheid tegenover de plaag van de grote mate van eenzaamheid.
Het boek bestaat uit twee delen. De vijf hoofdstukken van deel 1 gaan over de problemen van eenzaamheid, de evolutionaire achtergronden daarvan, de verschillen in eenzaamheid tussen culturen, de toename van eenzaamheid en over het gegeven dat eenzaamheid vaak verborgen is ("Eenzaamheid is een meester in het zich vermommen.").
De drie hoofdstukken van Deel 2 gaan over wat het zoal betekent om meer gemeenschapsgerichtheid (verbinding) tot stand te brengen. Dus over de moeilijkheid van contacten maken, die vergroot wordt als we door die eenzaamheid slecht over onszelf gaan denken. Zelfinzicht en zelfcompassie zijn behulpzaam. Vaak wordt natuurlijk die moeilijkheid overwonnen. Murthy geeft daar fraaie voorbeelden van. (Denk in dat verband ook even terug aan Peter Lovenheim's In the Neighborhood). En hij benadrukt het grote belang van verbinding tussen gezinnen voor het opgroeien van kinderen.
Vivek Murthy is de Surgeon General van de Verenigde Staten, een functie die wij niet kennen. Misschien vergelijkbaar met het voorzitterschap van onze Gezondheidsraad. Zie hier meer over hem.
Dit boek en het vorige gaan over de wenselijkheid van meer gemeenschapsgerichtheid in relaties tussen mensen. Dat zullen we nog vaker tegen komen. Maar gemeenschapsgerichtheid gaat natuurlijk ook over de mate waarin mensen een democratische verzorgingsstaat vormgeven. Dat zal ook nog aan de orde komen. Hier het vervolg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten