Richard Wilkinson gaf gisteren in een volle Nieuwe Kerk aan het Spui in Den Haag de WRR-Lecture 2013.
Over de schadelijke sociale en gezondheidseffecten van
inkomensongelijkheid. Je kunt hier een kortere versie van die
lezing volgen, de TED-lezing die hij op 9 augustus van dit jaar uitsprak. Zie hier en hier voor eerdere berichten over Richard Wilkinson op dit blog.
Richard Wilkinson doet al lang onderzoek naar de schadelijke gevolgen van inkomensongelijkheid. Zie hier voor zijn biografie. Zijn laatste boek, samen met Kate Pickett, The Spirit Level. Why More Equal Societies Almost Always Do Better,
kreeg veel aandacht en zal de aanleiding zijn geweest voor de WRR om
hem uit te nodigen. Dat werd tijd, want hij werd in ons land lang over
het hoofd gezien.
Gisteren gaf hij een overzicht van
alle aanwijzingen die er zijn voor die schadelijke gevolgen van grote
inkomensongelijkheid. Hoe groter de inkomensongelijkheid in een land,
hoe slechter de gezondheid, hoe lager de levensverwachting, hoe slechter
de onderwijsprestaties, hoe geringer het onderling vertrouwen, hoe meer
geweld, hoe hoger de straffen, hoe groter de gevangenispopulatie en hoe
lager de mobiliteit.
En hoe dat komt? Doordat ons
sociale leven en onze onderlinge sociale verhoudingen er op achteruit
gaan. Grotere verschillen tussen arm en rijk lokken meer
statuscompetitie uit. Iedereen is meer bezig met zich omhoog te werken
of te vermijden een loser te zijn. Vandaar een toename van narcisme en van zelfverheffing. En dat statuscompetitiegedrag
verhoogt de ervaren stress, wat het leven voor iedereen minder aangenaam
maakt. En dus ook korter.
Ik vond het gisteren wel een
enerverende gebeurtenis. Want de kerk zat vol met mensen die zich
behoorlijk geweerd hadden in de statuscompetitie. Of die daar, er waren
ook wat jongeren, nog sterk in verwikkeld waren. Hoge ambtenaren van
ministeries, leden van de Eerste en Tweede Tamer, hoogleraren, leden van
adviesraden en wetenschappelijke instituten. Wilkinson bracht zijn
boodschap nuchter en zakelijk. Mijn indruk was dat velen zich wat
ongemakkelijk gingen voelen.
Maar dat kan alleen mijn
indruk zijn geweest. De vraag is natuurlijk of de boodschap beklijft en
of al die geslaagden in de statuscompetitie in staat zijn om boven
zichzelf uit te stijgen. En om echt in te zien wat er mis is met dat
sociale arrangement waar ze met zoveel inzet aan hebben meegedaan.
Trouwens,
er zijn natuurlijk ook veel aanwijzingen voor negatieve economische
effecten van grote inkomensongelijkheid. Zie eerder dit bericht. En zie vandaag High pay, low pay and secular stagnation.
Update. Zie nu ook Richard Wilkinson op MeJudice.
2 opmerkingen:
Goed stuk! En dan te bedenken dat de verliezers dus helemaal ontbraken, in die overvolle zaal...
Ja, daar moest ik gisteren ook aan denken. Dat is het gênante, dat de verliezers altijd ontbreken. En dat veel winnaars daar niet bij stil (willen) staan.
Een reactie posten