dinsdag 24 december 2013

Sociale contacten als voorgeschreven geneesmiddel

Charlotte Huisman signaleerde in De Volkskrant van gisteren (Buikpijn? Somber? Slecht Slapen? Niks pilletje, ga naar de eetclub) een interessante en belangrijke ontwikkeling. Die in Nieuwegein is begonnen en nu ook in andere gemeenten wordt ingevoerd. Huisartsen schrijven patiënten met klachten als hoofdpijn, somberheid of slecht slapen in plaats van een medicijn voor om bijvoorbeeld vrijwilliger te worden, mee te doen met een kookclub of met anderen samen te gaan bewegen of te gaan wandelen in de natuur. Het gaat om het project Welzijn op recept.

In Nieuwegein zijn in de afgelopen anderhalf jaar zo'n 60 mensen doorgestuurd naar het welzijnswerk. Soms is er weerstand. En niemand is natuurlijk verplicht. Maar een goed gesprek en een duwtje kunnen helpen. En dan kunnen mensen snel opleven en weer zin in het leven krijgen. Zonder pilletje. Lees dat artikel voor een paar mooie succesverhalen.

Dit is misschien de eerste stap naar een daadwerkelijk besef van de medische sector van het grote belang van de sociale omgeving voor de gezondheid en het welzijn van mensen. Ik moest denken aan de cardioloog Dean Ornish, die betoogde dat het positieve gezondheidseffect van sociale contacten zo onomstreden is, dat als ze op recept verkrijgbaar zouden zijn, een arts medisch onjuist zou handelen als hij ze niet voorschreef.

Mooi dat dat inzicht doordringt en zich verspreidt. Nu nog de volgende stap: die van de gezondheidszorg als pressiegroep voor de preventie van al die psychosociale klachten. Dus voor buurten waar mensen elkaar kennen. Waar mensen even aanbellen als ergens de gordijnen dichtblijven. Waar mensen bij elkaar over de vloer komen. En met ontmoetingsplekken. Zie ook nog eens Is een sociaal buurtleven maakbaar? En Maakt de buurt verschil? Ook goed, dat weten we, voor kinderen!
Update. En niet te vergeten: de gezondheidszorg als pressiegroep voor de verbetering van arbeidsomstandigheden.

Trouwens, het mooie van de Kerstdagen is elk jaar dat even het taboe op eenzaamheid lijkt te zijn opgeheven. Er is blijkbaar een soort uitlaatklep nodig om het collectieve probleem van de eenzaamheid even op de kaart te zetten. Het zij zo.

Geen opmerkingen: