Zijn afscheidsrede zelf is kennelijk nog niet op internet. Wel is er dit interview in het Financieel Dagblad: Feitelijk zijn we weer beland bij de ideeën van Ronald Reagan en Margaret Thatcher. Twee citaten (mijn cursivering):
Nog nooit heeft hij gedreigd zijn partij, de VVD, de rug toe te keren. Toch is de kritiek van de ‘sociaal-liberaal’ op het huidige kabinetsbeleid niet mals. Het veel beleden ideaal van Nederland als zuinige exportkampioen strookt niet met logisch economisch denken, zo stelt Johan Witteveen vandaag in zijn afscheidsrede in Rotterdam.
... met extra stimulansen wordt het makkelijker. De mensen vinden dan werk, gaan meer verdienen. Als economen hebben we de taak er op te wijzen dat het niet hoeft zoals het nu gaat. De overheid is geen huishouden dat niet meer kan uitgeven dan er in komt. Een Deltaplan is zeer noodzakelijk. We zijn in de economische wetenschap erg van het idee van de beïnvloeding van de conjunctuur afgegaan. Feitelijk zijn we weer beland bij de klassieke evenwichtstheorie, die past bij de ideeën van Reagan en Thatcher: hoe minder de overheid doet, hoe beter het is. Op de lange duur is dat misschien zo, maar op de korte termijn niet.Ook pleit Witteveen er voor de successierechten te verhogen en het mogelijk te maken de internationale kapitaalsstromen te beperken. En hij is groot voorstander van de Tobintaks, de heffing op financiële transacties. Zie ook vandaag in het FD 'We moeten er zand in strooien, in het apparaat' en De lessen van Johan Witteveen.
Je vraagt je af of die politici die zo ongeïnformeerd maar zo vastberaden de verkeerde weg zijn ingeslagen, nog de nederigheid op kunnen brengen om hun oor te luisteren te leggen bij deze 93-jarige wijze man. Die niet met de waan van de dag is meegegaan. Maar dat zal wel niet. Ze hebben al zoveel kansen gehad om zich beter te informeren.
Interessant is dat het afscheidscollege kennelijk is ingeleid door onze huidige minister van Financiën, de sociaaldemocraat(!) Jeroen Dijsselbloem, de grote voorstander van het bezuinigingsbeleid en het streven naar begrotingsevenwicht. Wat je daarvan moet denken, ik weet het niet. Is Dijsselbloem aan het denken gezet? Of voelt hij zich zo superieur dat hij meent de confrontatie met een zo tegengestelde opvatting niet uit de weg hoeft te gaan? Ik vermoed dat hij zich er met een beleefd en nietszeggend praatje van af heeft gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten