'Materie' als filosofisch begrip en als marxistisch, artistiek en natuurwetenschappelijk begrip inspireerde de componist in de jaren 1984-1988 tot vier muzikale essays, die, naar is gebleken, in compositorisch en inhoudelijk opzicht verschillend genoeg zijn om een avond lang de muzikale spanning vast te houden, maar die tegelijkertijd voldoende constanten bevatten om als eenheid ervaren te worden. Deze constanten liggen vooral op het gebied van de muzikale stijl en de dramaturgie. De muzikale stijl is een synthese van uitersten op alle niveaus van Andriessens componeren: van ratio versus instinct, constructivisme versus spontaniteit, leerstelligheid versus entertainment, concertzaal versus theater.Ik vond het een synthese van zoveel, niet alleen van al die uitersten, maar ook van ontelbaar veel instrumenten, dat ik me ging afvragen of dit nog wel een synthese was. Het was bovenal "heel veel". En dan constateer je bij jezelf een zekere hang naar eenvoud en soberheid.
Maar een groots en enerverend werk mag je het wel noemen. Hier is een Argentijnse uitvoering van augustus vorig jaar. Met meer theatrale elementen dan die uitvoering van donderdagavond. En daardoor onderhoudender.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten