Zondagochtendmuziek - Frieda Belinfante en Henriette Bosmans een epos

Frieda Belinfante (Amsterdam, 1904 - Santa Fé, New Mexico, 1995) was een Nederlands celliste en dirigente. Ze speelde een belangrijke rol in het Amsterdamse kunstenaarsverzet in de Tweede Wereldoorlog en vluchtte in 1944 naar Zwitserland. Na de oorlog emigreerde ze naar de Verenigde Staten, waar ze als een van de allereerste vrouwen een dirigentenloopbaan begon. 

Haar leven is door Toni Boumans opgetekend in het boek Een schitterend vergeten leven. De eeuw van Frieda Belinfante, die ook een documentaire over haar maakte. Beide zijn mede gebaseerd op een lang interview dat Klaus Müller, curator van het Holocaust Memorial Museum, met haar had toen ze 90 jaar was. Hier vertelt Klaus Müller daarover en komt Frieda Belinfante ook zelf aan het woord. (Met dank aan Colette de Groot van MHOOM, die mij opmerkzaam maakte op het boek en die het mij uitleende.)

Frieda hield gemakkelijker van een vrouw dan van een man. Van 1922 tot 1929 had ze een relatie met de componiste Henriëtte Bosmans (1895 - 1952). Van Frieda's optreden als celliste of als dirigente bestaan voor zover ik weet geen opnames. De muziek bij Frieda Belinfante en Henriëtte Bosmans, een epos (hieronder) is van laatstgenoemde: het Gedicht voor cello en orkest uit 1928, uitgevoerd door het Nederlands Kamerorkest onder leiding van Ed Spanjaard en met Dimitri Ferschtmann op de cello.