Als mensen in de ban zijn van het statuscompetitiepatroon, dan wijzen ze morele verplichtingen tegenover anderen af (ieder-voor-zich) en wensen ze een statushiërarchie met henzelf aan de top. Anderen horen te worden onderdrukt en overheerst. Ze horen hun plaats te kennen en die is ergens onderaan.
Dat is nodig, want ze zijn een gevaar als ze teveel macht krijgen. Ze zijn een bedreiging omdat ze uit zijn op de rijkdommen van de boven hen gestelden. Bovendien zijn ze een culturele of religieuze bedreiging: ze hebben andere ideeën en leiden een ander leven. En dat is voor de overheersers bedreigend omdat die overtuigd zijn van de superioriteit van hun ideeën en leefwijze. Dat laatste is het element van narcisme in het statuscompetitiepatroon.
Degenen voor wie dit alles geldt, kunnen niet overweg met de democratie. Dat is onvermijdelijk zo, want de democratie is de vormgeving van het gemeenschapspatroon, dus van de morele intuïties van het iedereen-telt-mee. Niet overweg kunnen is zacht uitgedrukt. De democratie zelf is een bedreiging, want geeft de macht van het getal aan degenen die overheerst dienen te worden.
Goed, dat alles is gesteld in de onvermijdelijk altijd wat abstracte taal van de sociale wetenschap. Zoals bijvoorbeeld ook het bericht Het gemeenschapswereldbeeld en het statuscompetitieve wereldbeeld in de politiek - En in de strijd om de democratie. We kunnen echter dat in de ban zijn van het statuscompetitiepatroon en het niet overweg kunnen met de democratie ook wat minder abstract, ja zelf verontrustend levendig, maken. In haar onvolprezen dagelijkse Letters from an American besteedt Heather Cox Richardson aandacht aan hoe de Republikeinen in de Verenigde Staten reageerden op de voor hun teleurstellende tussentijdse verkiezingen, de midterms. Met een link naar Nick Fuentes Says the Results of the 2022 Elections Prove ‘Why We Need a Dictatorship’.
Nick Fuentes is de leider van de wit-nationalistische, christelijke America First beweging. Die tegenvallende verkiezingsresultaten maken volgens hem een rechts-extremistische dictatuur noodzakelijk. Een statushiërarchie dus met de witte Amerikanen aan de macht. Want het blijkt dat wat die witte Amerikanen voorstaan, niet op een democratische meerderheid kan rekenen. Die meerderheid heeft andere, goddeloze ideeën en een daarbij passende leefwijze:
“You gotta recognize the fact that this is a godless country,” Fuentes said. “I hate it. It’s immoral. It’s wrong. It’s heinous. It’s evil. But this is an evil country, and this country will surprise you with how evil it is. And that’s why you’ve got to get this out of your head that there is some silent majority cavalry that’s going to come out of the woods and save us at the last minute. It’s not.”
“We are in the minority,” he continued. “There are not as many of us as there are of them. If they all had to vote, if you forced every man and woman in America to vote, there would be more of them than us by a lot. (...) There are too many non-white people in the country, frankly, for that to be the case.”
En die grote meerderheid heeft ideeën die wij niet kunnen tolereren:
“When you look at these things like abortion, it’s popular,” Fuentes added. “And you can thank the Jewish media for that. Abortion is popular, sodomy is popular, being gay is popular, being a feminist is popular, sex out of wedlock is popular, contraceptives—it’s all popular. That’s not to say it’s good. That’s not to say I like that. Popular means that people support it, which they do. It sucks, and it is what it is, but that’s why we need a dictatorship. That’s unironically why we need to get rid of all that. We need to take control of the media or take control of the government and force the people to believe what we believe or force them to play by our rules and reshape the society.”
Dus hebben we een dictatuur nodig, een statushiërarchie met ons aan de macht. Want de aanhangers van die verkeerde ideeën horen te worden onderdrukt. We moeten ze dwingen om te geloven wat wij geloven. Of in ieder geval om zich ernaar te gedragen. Wij horen dus de overheid en de media te controleren.
Ik moest denken aan dat mooie hoofdstuk over tolerantie in het boek The Enlightenment. The Pursuit of Happiness, 1680-1790 van Ritchie Robertson. Daarin gaat het over de pleidooien voor tolerantie voor afwijkende ideeën, om eindelijk eens een eind te maken aan de ellende van de toenmalige godsdienstoorlogen. Pleidooien die niet alleen inhielden dat je mensen nu eenmaal niet kunt dwingen om andermans ideeën te gaan omhelzen, maar ook dat niemand de waarheid in pacht kan hebben en die dus ook niet kan claimen. De individuele autonomie hoort te worden gerespecteerd. Omdat iedereen meetelt. Zoals in het gemeenschapspatroon. En zoals in de democratie.
Die aanval op de democratie, zoals nu in de Verenigde Staten, werpt ons terug naar de tijd van voor de Verlichting.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten