Toen in 1990 het IJzeren Gordijn viel was Taraf de Haïdouks één van de eerste zigeunerorkesten die in West-Europa succes boekten. Een weergaloos optreden op het Womad Festival van 1991 was de opmaat voor twee decennia met succesvolle tournees en plaatopnames. Succes of niet, de bandleden wonen nog altijd in Clejani, een dorpje op het platteland van Roemenië. Muziek is voor de bandleden een familiebedrijf en inmiddels is de derde generatie aan muzikanten ingestapt. Deze twintigers kregen de typische Taraf-sound met de paplepel mee. Iedereen die Taraf de Haïdouks eerder zag spelen weet wat dat betekent. De groep wisselt eeuwenoude ballades af met razendsnelle dansmuziek vol met opzwepende Turkse ritmes. En altijd is er die doorleefde zang, zo typisch voor de muziek van de Roma. Het onverwoestbare Taraf de Haïdouks behoort nog altijd tot de beste zigeunergroepen van de wereld.Waarom ik niet in Rasa was? Omdat ik de boekpresentatie bijwoonde van het boek van Govert Jan Bach over de Mattheus Passion van Johann Sebastian Bach in de Centrale Bibliotheek aan de Oude Gracht.
Maar nu ter compensatie aandacht voor Taraf de Haïdouks. Dit filmpje gaat over hun bewerking, terug naar de volksmuziek, van de Roemeense Volksdansen van Belá Bartók. Die dansen kwamen al eens langs in de zondagochtendmuziek, toen in de oorspronkelijke, klassieke, versie voor viool en piano. Zie Muziek voor de zondagochtend - Roemense volksdansen van Bartok.
2 opmerkingen:
Taraf de Haidouks.
Mijn favorieten. Tot verdriet van mijn gezin die er niets aan vinden.
Ik luister er al naar sinds ze een jaar of 20 geleden optraden bij Han Reiziger op tv.
Mijn favo nummer: Spune Spune mos batrin wat gezongen wordt door die dikke zittende violist links voor aan in het flimpje.
Staat o.a ook op Spotify
Met groet,
Bob Horjus
Bedankt, Bob. Zo goed als jij kende ik ze niet. Wel een ontdekking! Ik ga dat nummer opzoeken. Groet, Henk
Een reactie posten