En ik was meteen gegrepen. Want Glass schrijft goed, dat wil
Vader Glass kocht breed in, met als gevolg dat sommige platen weinig verkocht werden. Die nam hij dan mee naar huis om ze daar 's avonds te gaan beluisteren. Philip herinnert zich dat het muziek was van Bartók, Sjostakovitsj en Stravinsky, die toen modern en vreemd was. Hij luisterde mee, vanaf zijn slaapkamertje of zittend op de trap. En vader en zoon begonnen van die muziek te houden.
Ik ben nog niet verder gevorderd dan tot pagina 50, maar ben al allerlei wetenswaardigheden tegengekomen. Zoals dat Glass als jong studentje aan de Universiteit van Chicago nog les heeft gehad van socioloog David Riesman, die toen bekendheid genoot door zijn boek The Lonely Crowd. Waarin de opkomst van de other-directed person werd beschreven en dat eigenlijk ook nu nog lezenswaard is. Zie het bericht Waarom zijn we eigenlijk niet allemaal emotioneel stabiel?.
Wat je daardoor trouwens ook meekrijgt is hoe breed je toen nog aan de universiteit kon studeren.
Maar goed, het was puur toeval dat ik nadat ik dat mooie boek gekocht had, ontdekte dat de Nederlandse harpiste Lavinia Meijer piano etudes van Glass voor harp heeft bewerkt en op CD heeft gezet (The Glass Effect). En eerder, in 2012, was er al de CD Glass: Metamorphosis / The Hours.
En hier is deze prachtige video uit 2013 van een optreden in de kerk van de Hervormde Gemeente in Kortenhoef. Wat een prachtige muziek! Daar had ik wel bij willen zijn.
1 opmerking:
Prachtig (weer). Koyaanisqatsi ook van Glass, live uitgevoerd op Lowlands dit jaar; daar had ik wel bij willen zijn, maar zelfbepaalde leeftijdsgrenzen en andere sociale remmingen hebben me thuisgehouden.
Een reactie posten