De film Lazzaro Felice van Alice Rohrwachrer, die ik gisteravond zag, is een magisch-realistisch drama, waarin alles draait om uitbuiting en, in contrast daarmee, onschuld. Het is ook een actuele film en het is navrant dat er kennelijk nu, in 2019, voldoende aanleidingen bestaan om zo'n film te maken.
Uitbuiting was toch iets van het verleden? Van de negentiende eeuw, waar Marx en Engels zo indringend over schreven? Een mooie bespreking van de film vind je in het Belgische FILMMAGIE. En hier is het interview dat de Volkskrant had met Rohrwacher.
In de film komt een scene voor waarin de hoofdrolspeler, de onschuldige en dus onwereldse Lazzaro, tijdens een dienst de kerk uit wordt gestuurd, waarna hij de orgelmuziek met zich mee naar buiten neemt. Die blijft hem daar magisch vergezellen.
Na wat zoeken vond ik hier, Full Cast & Crew, de naam van de organist, die in beeld komt als hij tevergeefs de toetsen aanslaat om de muziek in de kerk te laten klinken. Die muziek klinkt wel, maar volgt het spoor van Lazzaro. Die organist blijkt Karol Mossakowski te zijn, die organist is van de kathedraal van Lille.
Hier improviseert hij op het orgel van de Saint Sulpice in Parijs op het gedicht Le Chemin de la Croix van Paul Claudel. De improvisatie begint na 25 minuten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten