Naast lichaamsbewegingsmuziek heb je ook muziek die gaat over het lichaam dat door het landschap beweegt. Dat bedacht ik me toen ik luisterde naar muziek van Wagner bij het bekijken van David Hockney's The Four Seasons. Woldgate Wood.
En doordat ik ik ook verdiept was in Over paden. Een ontdekkingstocht van Robert Moor kwam er een herinnering bij me boven van lang geleden. Oudere broer Wobbe maakte met zijn Grundig-taperecorder opnamen door de microfoon voor de luidspreker van de Draadomroep te hangen. Het vierde van de vier kanalen zond klassieke muziek uit. En als ik me goed herinner een dag in de week jazz.
Een van die opnames moet On the Trail uit de Grand Canyon Suite van Ferde Grofé (1892 - 1972) geweest zijn, want in mijn herinnering hebben we dat vaak afgespeeld. Grofé genoot meer bekendheid als arrangeur van George Gershwin's Rhapsody in Blue en als pianist en arrangeur voor het orkest van Paul Whiteman, dan als componist.
Maar helemaal terecht is dat niet. Zijn Grand Canyon Suite is een mooi voorbeeld van muziek die gaat over de beweging door het landschap. Bij On the Trail gaat het dan bovendien nog over de beweging van de bepakte muilezeltjes over dat pad dwars door de Grand Canyon.
Hier is een mooie uitvoering door de New York Philharmonic onder leiding van niemand minder dan Leonard Bernstein. Met prachtige filmbeelden1
On the Trail heeft trouwens ook jazzmusici geïnspireerd. Ik herinner me, ook van lang geleden, dat het Rein de Graaf-trio het op zijn repertoire had. Hier wordt het uitgevoerd door het Dayna Stephens kwartet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten