Dinsdag nog het concert van Amsterdam Sinfonietta in TivoliVredenburg bijgewoond, met Candida Thompson en Simone Lamsma als solisten in werken van Johan Sebastian Bach en Arvo Pärt. Dat kon nog net, want vanaf vanaf donderdag werden verdere concerten afgelast.
Het was voor het eerst dat ik een live uitvoering van muziek van Pärt meemaakte, in dit geval van zijn Tabula rasa. Ik stond sceptisch tegenover zijn muziek, die toch bij veel mensen weerklank vindt. Maar ik moet toegeven dat ik toch heel geïntrigeerd luisterde. Ook, of juist, als je niet meegaat in die spirituele diepzinnigheid die velen er in horen, is het gewoon heel intrigerende muziek. Waar je zo in wordt meegenomen dat je het jammer vindt als het is afgelopen. Als je het thuis opzet, denk je al gauw na een poosje: laat maar, zo is het wel genoeg.
Dat wijst wel op het belang van live concerten. Die natuurlijk wel het nadeel hebben van de aanwezigheid van een hoestend en kuchend publiek, zoals bij deze uitvoering door de Lviv Virtuosos uit 2013.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten