Op de alom geprezen CD Vanitas voeren Georg Nigl en Olga Paschenko liederen uit van Schubert en Beethoven, samen met het door Wolfgang Rihm speciaal voor Nigl gecomponeerde Vermischter Traum.
Voor dat laatste werk gebruikte Rihm teksten van de Duitse barokdichter Andreas Gryphius (1616-1640). De daarin overheersende gedachte: dat alles in het leven op aarde tevergeefs is, analoog aan wat het Bijbelboek Prediker erover zegt (klik hier). Lees de recensie van Aart van der Wal. Waarin het ook gaat over de gezondheidsproblemen waar Rihm aan leed. Olga Paschenko zond hem de tekst van Gryphius om hem een hart onder de riem te steken. Waarna Rihm ze op muziek zette, als de eerste voltooide compositie na het overwinnen van zijn ziekte. Die hem overigens wel met een verlamd been achterliet.
Ook Guido van Oorschot is in de Volkskrant onder de indruk van de CD. (Volgens hem was het Georg Nigl die die Gryphius-teksten naar Rihm zond.) Hier legt Georg Nigl uit hoe hij de huiskamersfeer waarvoor die liederen bedoeld waren, zoveel mogelijk wilde oproepen. Van Oorschot daarover:
In het cd-boekje verwijst hij naar de bescheiden Weense ruimten waar Beethoven en Schubert werden gezongen, en naar de milde fortepiano’s die er stonden. Hij tempert zijn stem, articuleert helder, vibreert alleen als het moet, en dan nog bescheiden.
In Beethovens cyclus An die ferne Geliebte sleept Nigl je mee van komma naar komma. Of neem Wandrers Nachtlied van Schubert: het is alsof de componist aan de fortepiano zachtjes voor zich uit zingt en wij bofferds zijn erbij. Ook in dit repertoire lijkt Olga Pasjtsjenko met kleefpasta aan Nigl verbonden. Timing en kleur: volmaakt.
Hoor hoe ze zes adembenemende minuten mijmeren in Schuberts Abschied. We kunnen er niet minder van maken: Nigl en Pasjtsjenko zetten een nieuwe standaard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten