Ik geef het toe, ik heb een zwak voor American roots-muziek. Maar wat daar zoal gebeurt, hou ik niet goed bij. Daarom nu, met dank aan Jan Scheffers, aandacht voor een nieuwe ster in dat genre: Krista Shows. Robert van Gijssel schreef vorig jaar over haar CD Prone to wander:
De stem van Krista Shows heeft een masculiene, licht depressieve klankkleur. En die geeft de liedjes van de countryzangeres een plezierig treurige lading – niet te verwarren met ironie.(...)
Haar songs zijn uit het troosteloze leven gegrepen – Shows is serveerster en spaarde zich suf om de liedjes die zij de afgelopen jaren bij elkaar schreef te kunnen opnemen. Met een echte band én een steelgitaar. De plaat verscheen al in mei in de Verenigde Staten. Na veel corona-ellende is Prone to Wander nu ook hier uitgebracht.
Hier zingt ze het titelnummer. Met daaronder de lyrics .
Prone to Wander
(Krista Shows)
It was May Day when I lost my faith
I was on my way to Birmingham
It was clear outside and I wasn’t surprised
I just cried and cried the whole time
Time gone by, it ain’t been too long at all
I’m taken back to that old religious song
Prone to wander, I always have been
That is how I built my within
Well the devil is all around and he likes to see us down
Flat as a board, face first on the ground
But what he don’t know is if you take a look real close
The light will guide us home
Time gone by, it ain’t been too long at all
I’m taken back to that old religious song
Prone to wander, I always have been
That is how I built my within
Prone to wander, I always have been
That is how I built my within
Geen opmerkingen:
Een reactie posten