De echte oorzaken van voetbalgeweld en andere geweldsincidenten

Onder de kop 'Als je wordt benadeeld, hijgen vrienden in je nek: Doe er eens wat aan?' staat er vanochtend een aardig stukje van Peter Giesen in de Volkskrant. Zie de link onderaan dit bericht. Hij wijst er terecht op dat de opmars van de straatcultuur in allerlei buurten de beste verklaring lijkt voor de reeks van geweldsincidenten, waarvan het doodslaan van een grensrechter door voetballende adolescenten het laatste is. Ik heb die straatcultuur, die een cultuur is van statuscompetitie, al vele malen op dit blog beschreven. Maar ik citeer nu even Peter Giesen:

Op straat verwerven jongens status door geweld, intimidatie en machogedrag. Wie over zich heen laat lopen, verliest daarentegen zijn positie in de groep.

In Nederland wordt de straatcultuur sterk met Marokkanen geassocieerd maar zij komt in alle landen en alle tijdperken voor, vaak onder minderheden. Het mechanisme is simpel: een achterstandsgroep heeft relatief weinig kansen in de gewone samenleving en vindt op straat alternatieve bronnen van status. (...)

Zo ontwikkelt zich een destructieve cultuur, die de kans op een goede toekomst verder verkleint, maar op korte termijn status en vermaak geeft. In de gewone samenleving doe je het misschien slecht op school en kun je hooguit op een ondergeschikt baantje rekenen, maar op straat ben je de koning door overal schijt aan te hebben, risico's te nemen, iedereen een grote bek te geven en erop los te timmeren als iemand je in de weg staat.

Karakteristiek voor de straatcultuur is de sterke groepsbinding. In groepsverband voelen straatjongens zich sterk. 'Kut-Marokkanen' wordt een geuzennaam: zij zijn de 'leipe Mocro's' voor wie iedereen bang is. De waarden van de groep zijn omgekeerd aan die van de samenleving. Slecht gedrag wordt beloond, goed gedrag gestraft.

 En hij haalt het proefschrift van Jan Dirk de Jong aan over de rol die de opvoeding door de ouders hier bij speelt niet bij speelt:

De rol van opvoeding is betrekkelijk, bleek uit de studie van De Jong. Sommige ouders zijn streng, andere onverschillig, maar vaak hebben ze helemaal geen greep meer op hun kinderen. Ze zijn niet opgewassen tegen de invloed van de straat. 'Op een bepaalde leeftijd zijn je vrienden nu eenmaal belangrijker dan je ouders. Zij bepalen of je meetelt', aldus De Jong. 'Bovendien kunnen ook kinderen uit goede gezinnen ontsporen. In een recent onderzoek van criminoloog Eric Bervoets kwam een Turkse jongen voor die uit een heel goed en warm gezin kwam, maar de schrik van de buurt was.'

Ja, precies, als gezinnen sociaal geïsoleerd zijn, dan komen onze kinderen en adolescenten, zodra ze doorkrijgen dat hun toekomst buiten het eigen gezin ligt, terecht in de sociale omgeving van de leeftijdsgenoten. En die omgeving is er nu eenmaal een van een hoge mate van statuscompetitie. Die blijft gelukkig vaak redelijk onschuldig, maar laat ook dan zijn negatieve sporen na op hoe kinderen als volwassenen in het (sociale) leven komen te staan.

Maar die statuscompetitie, die bovenal vraagt om 'stoer' gedrag, leidt ook vaak tot gewelddadigheid. En de toevallige omstandigheden kunnen dan van dien aard zijn dat er weer eens een incident is met treurige gevolgen en veel media-aandacht. Dan hebben we de neiging om naar oorzaken, en schuldigen (de KNVB, de omstanders, de ouders), te zoeken die in die directe, en toevallige, omstandigheden zijn gelegen. En daar gaat dan helaas alle aandacht naar uit.

Dat is jammer. Want de echte oorzaken liggen in die maatschappelijke onderstroom van toegenomen sociaal isolement van onze gezinnen en de daarmee gepaard gaande sterke leeftijdssegregatie van kinderen en adolescenten. Anders gezegd, die echte oorzaken liggen in de anonieme buurten waarin wij ons dagelijks leven doorbrengen. Waardoor kinderen die er aan toe zijn om hun ouderlijk gezin achter zich te laten, het maar zelf moeten uitzoeken. Het ontwikkelingstraject waarop ze dan terecht komen, is gelukkig nog vaak positief, maar het kan ook negatief uitpakken. Dus: alstublieft, meer aandacht voor Buurten Voor Kinderen.

'Als je wordt benadeeld, hijgen vrienden in je nek: Doe er eens wat aan!' - Binnenland - VK:

'via Blog this'