In het bericht Foute leiders vergeleken. Over narcisten aan en op weg naar de macht. En over Geert Wilders schreef ik dat Geert Wilders' gedrag ten aanzien van een bevolkingsgroep een uiting van een narcistische obsessie lijkt te zijn. En dus niet een rationele strategie, die bedoeld zou zijn om stemmen te trekken en zo ooit aan de macht te komen.
Dat die obsessie inderdaad maar beperkt electoraal succes heeft, kun je opmaken uit het opinie-onderzoek van EenVandaag. De harde kern van zijn kiezers blijft intact, wat Geert ook zegt. Maar onder potentiële kiezers lijdt hij schade. Update. Zie nu ook PVV verliest vijf zetels in peiling.
Het is een merkwaardig schouwspel: een narcist die zo graag aan de macht wil, maar zichzelf door zijn irrationele obsessie in de weg zit.
Dat zo iemand desondanks toch aan de macht kan komen, kan er dan nog alleen aan liggen dat zijn tegenstanders zwak zijn en een rampzalig economisch beleid voeren. Zoals we zagen gebeuren in de jaren 30 in Duitsland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten