zondag 3 juni 2012

Muziek voor de zondagochtend - Doc Watson ~ Train that carried my girl from town

Uit de Volkskrant van 30 mei:

In een ziekenhuis in Winston-Salem, in de Amerikaanse staat North Carolina, is gisteren de legendarische folkmuzikant Doc Watson overleden. Dat heeft zijn manager bekendgemaakt. Watson is 89 jaar geworden.

Zanger-gitarist Arthel 'Doc' Watson was herstellend van een darmoperatie die hij onlangs had ondergaan. Na een val verergerde zijn situatie en moest hij worden opgenomen op de intensive care-afdeling van het ziekenhuis.

Stromend water
De gitarist, blind sinds zijn eerste levensjaar, stond bekend om de snelheid waarmee hij zijn snaren tokkelde en collega-muzikanten verbluft deed staan. Watson bespeelde ook andere instrumenten, zoals de mondharmonica, maar wist op de gitaar boven zichzelf uit te stijgen. Zijn spel werd door bewonderaar Bob Dylan eens omschreven als 'stromend water'.
Watson werd pas in 1960 ontdekt, opvallend laat voor iemand die naderhand bekend zou worden om de authenticiteit die zijn spel aankleefde. Op de golven van de heropleving van het folkgenre steeg zijn ster. Zijn naam werd in één adem genoemd met die van Bill Monroe, grondlegger van de bluegrass, en de onlangs overleden banjovirtuoos Earl Scruggs.

Grammy
Watson zou ruim vijftig platen opnemen. Onder de talrijke onderscheidingen die hem daarvoor werden toegekend, zijn de National Medal of the Arts (1997) en de oeuvreprijs van de Grammys, de 'lifetime achievement award'. Voor zijn albums ontving hij zevenmaal een reguliere Grammy-onderscheiding.

Het laatste deel van zijn leven wijdde hij voor een belangrijk deel aan Merlefest, een jaarlijkse bijeenkomst van muzikanten in Wilkesboro. Hij vernoemde het festival naar zijn zoon Merle, die in 1985 om het leven kwam bij een tractorongeluk.

Geen opmerkingen: