Mario Draghi, president van de Europese Centrale Bank, hield vanochtend een speech op het 21ste European Banking Congress. Hij begon met te herhalen dat de ECB eerst en vooral gericht is en blijft op prijsstabiliteit.
Maar vervolgens wijst hij er op dat de regeringen hun verantwoordelijkheid voor de financiële stabiliteit niet waarmaken. Daarvoor is het noodfonds EFSF, maar de regeringsleiders komen hun steeds weer herhaalde beloftes om dat fonds volledig operationeel te maken, steeds maar niet na. Waar blijft de implementatie van deze steeds maar uitgestelde besluiten, vraagt hij zich af?
Ik vind dit opmerkelijk. Als de zorg voor de financiële stabiliteit echt niet tot het mandaat van de ECB behoort, zoals Duitsland en Nederland willen, dan zou de president van de ECB niet de positie hebben om de regeringsleiders tot besluitvaardigheid aan te sporen. Dat hij dat wel doet, betekent dat hij materieel die zorg wel degelijk heeft. En dan lijkt mij dat hij hiermee de weg vrijmaakt voor nog veel meer "non-standard measures", zoals het op zich nemen van de lender of last resort functie. "Als jullie het maar steeds niet doen, ja, wat rest mij dan anders dan dat ik het doe?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten