Toen Joe Nocera aan Martin Wolf, de columnist van de Financial Times, vroeg waarom de Europese Centrale Bank niet wil handelen, was het antwoord dat de ECB het Duitse standpunt accepteert dat het inherent immoreel is om problemen met overheidsschulden op te lossen met het drukken van geld. En door die morele stellingname is wat bij een kleine crisis over Griekenland had kunnen blijven, een grote crisis geworden van heel Europa.
Het gedrag van de Duitse regering lijkt inderdaad moeilijk anders te verklaren dan dat het op een morele overtuiging gebaseerd is. Denk aan aan die speech van Angela Merkel in de Bundestag, waar ik in dit bericht over schreef. Er is natuurlijk op zich niets tegen om op grond van morele overtuigingen een beleid te voeren. Maar of die morele overtuigingen in het publieke domein van de financiële en economische internationale wereld altijd net zo adequaat zijn als in het persoonlijke domein, is bepaald niet gegarandeerd.
Zoals ik in dit bericht schreef, is het publieke domein te complex om er altijd met uitsluitend onze moraal uit het persoonlijke domein goed over te kunnen oordelen. Je moet dan vaak veel meer moeite doen om je goed te informeren. En daarvoor moet je je morele verontwaardiging even opzij kunnen zetten.
Dat maakt ruimte om je te verdiepen in de echte oorzaken van de eurocrisis. Om tot de conclusie te komen dat Duitsland geprofiteerd heeft van de toegenomen export naar de zuidelijke periferie, die door de kapitaalsstromen daar naar toe op gang werd gebracht. En dat de banken in Duitsland en andere eurolanden mede verantwoordelijk waren voor die kapitaalbewegingen.
En dan kan ook tot je doordringen dat je door die te eenvoudige, want niet goed geïnformeerde, morele stellingname, wel erg veel gevaren creëert, ook voor je eigen bevolking.
'via Blog this'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten