maandag 14 november 2011

Geeft Knot de argumenten? Het lijkt me niet

(Dit bericht is op 14/11 iets geredigeerd.)Vandaag Jens Weidmann, president van de Bundesbank, in de Financial Times. En vandaag Klaas Knot, president van de Nederlandse Bank, in de Volkskrant:
Sinds de Eurocrisis naar Italië is overgeslagen, wordt er internationaal steeds meer druk uitgeoefend om de rem op de obligatie-aankopen los te laten (dus om als lender of last resort op te treden - HdV). De Amerikaanse en Britse centrale banken houden hun financiële systeem overeind door geld bij te drukken en vervolgens de kredietsluizen open te zetten. Maar Knot wijst iedere suggestie dat de ECB, als puntje bij paaltje komt, hetzelfde zal doen, van de hand.
En dan komt er een argument of een soort van argument:
Volgens hem heeft het geen enkele zin om de euro met de geldpers te redden als de onderliggende economische en politieke problemen niet worden aangepakt. 'Je kunt niet ingrijpen tegen de fundamentele economie in. Succesvol interveniëren is alleen mogelijk als je gesterkt wordt door ontwikkelingen in de reële economie. Als daar geen toezeggingen over gedaan worden, dus als niet aan de kritische randvoorwaarden wordt voldaan om de interventies effectief te laten zijn, dan is de logische consequentie dat je minder gaat interveniëren.'
Ik weet niet of ik dit begrijp. Maar het lijkt me dat er tegen in valt te brengen dat de problemen met Griekenland en Italië (en......) niet ontstaan zijn door veranderingen in de "onderliggende economische en politieke problemen". Die veranderingen waren er niet en die problemen waren er daarvoor ook al.

De huidige problemen met Italië en Griekenland zijn ontstaan door de kapitaalsstromen die door de invoering van de euro ontstonden en door reacties van de financiële markten op het ontbreken van een gewone centrale bank in de eurozone, dus een bank met een lender of last resort mandaat. Zie Gaspar en Schinasi en Paul de Grauwe. Het lijkt mij een rare move om die ontwikkeling te gebruiken om er economische en politieke veranderingen in landen als Griekenland en Italië mee af te dwingen. Het lijkt mij niet zuiver geredeneerd en het lijkt me heel riskant. Dan lijkt het consequenter om onder zulke voorwaarden die rol van lender of last resort ook echt op je te nemen, zoals bepleit door Nick Rowe en Simon Johnson. Dat is heel veel "het lijkt me", maar ja, ik ben geen deskundige.

Geen opmerkingen: