De vervreemde mantelzorgers - Mantelzorgers mishandelen uit stress - TROUW

Trouw schrijft dat ouderenmishandeling toeneemt doordat mantelzorgers steeds vaker overbelast raken. Zie de link onderaan. En lees ook eens de vele reacties op dat bericht.

Ouderenombudsman Jan Romme zegt dat iedereen ontzettend zijn best doet, maar dat de regering op de "jonge ouderen" een steeds groter beroep doet. Die moeten niet alleen voor hun kleinkinderen zorgen, omdat de kinderopvang onbetaalbaar is geworden, maar ook hun oude vader of moeder verzorgen, terwijl de dagopvang voor ouderen wordt afgebouwd. En ze moeten langer doorwerken en vrijwilligerswerk doen. Overbelaste mantelzorgers hebben last van slapeloosheid, tobben veel en hebben geen tijd meer voor werk of sociale activiteiten. Dat kan door onmacht en wanhoop leiden tot verwaarlozing en mishandeling.

Stress dus. Die eruit voortkomt dat wij een sterke zorgimpuls hebben, terwijl wij die zorg in onze huidige maatschappelijke omstandigheden en sociale omgeving nauwelijks nog met anderen kunnen delen. Anderen hebben om voor te zorgen ervaren we als een verrijking van het leven, behalve als we er helemaal alleen voor staan. En de kans daarop wordt bij kleinere en sociaal geïsoleerde gezinnen steeds groter. Dat is de tragiek van de vervreemding: De vervreemding van de overbelaste mantelzorger.

Mantelzorgers mishandelen uit stress - Gezondheid - TROUW:

'via Blog this'

NRCnext checkt "Werklozen blijvend beschadigd" - Conclusie: dat klopt inderdaad

NRCnext checkte gisteren de bewering van Peter van der Meer in de Volkskrant dat werkloosheid ongelukkiger maakt en dat het eenmaal werkloos zijn geweest leidt tot blijvende schade. Ik maakte melding van het artikel van Peter van der Meer in het vorige bericht. Er is geen link naar het NRCnext artikel zelf, maar wel naar dit artikel in NRC/Handelsblad dat daar over bericht.

Het was niet zo moeilijk om de waarheid te checken, omdat het overzichtsartikel "Verhoogt werk ons welzijn" (Tijdschrift voor Arbeidsvraagstukken, 2011) van Rudi Wielers, Peter van der Meer en de schrijver van dit blog daar voor beschikbaar was. In dat artikel geven we een overzicht van het onderzoek naar de welzijnseffecten van het hebben van werk of werkloos zijn en van werken als tijdsbesteding vergeleken met andere bezigheden. Dat onderzoek laat zien dat werkloosheid tot een aanzienlijke welzijnsachteruitgang leidt, die blijft bestaan ook als daarna weer werk wordt gevonden. Het laat een litteken na en heeft negatieve gevolgen voor de kinderen van werklozen. Zie ook Are European leaders aware of the miseries of mass unemployment?

Dit was de conclusie van Geertje Tuenter, die voor NRCnext de check uitvoerde:

In de Volkskrant schrijft econoom Peter van der Meer dat langdurig werklozen ongelukkiger zijn dan werkenden. Dat klopt inderdaad, ook voor mensen die korter werkloos zijn, mits het gaat om mensen die onvrijwillig thuiszitten. Het rapportcijfer dat werklozen aan hun eigen leven geven op een schaal van 1 tot 10, is gemiddeld twee punten lager dan bij mensen met een baan. Daarnaast beschrijft Van der Meer dat langdurig werklozen beschadigd raken. Wetenschappelijk onderzoek onderschrijft dat. Gemiddeld gezien komen werklozen na het vinden van een baan niet meer op hetzelfde welzijnsniveau als voorheen. De stelling is dus waar.

Dat was niet zo verrassend. Ik was eerlijk gezegd wel wat verbaasd dat NRCnext de stelling van Peter van der Meer toch nog zo controversieel leek te vinden dat ze een check op het waarheidsgehalte nodig en interessant vonden. Dat bevestigt het angstige vermoeden dat de kwalijke gevolgen van werkloosheid niet genoeg onder de aandacht komen. En maakt het begrijpelijker dat politici denken dat ze hun gang kunnen gaan bij het overboord gooien van die eens zo belangrijke doelstelling van volledige werkgelegenheid. Ze zijn daarmee op de verkeerde weg. En misschien helpt deze check van NRCnext ook weer een beetje om hen dat te laten inzien.

Overheid, doe eens wat aan de werkloosheid - Peter van der Meer in De Volkskrant

Overheid, doe eens wat aan de werkloosheid. Onder die titel herinnert Peter van der Meer er vandaag in De Volkskrant aan dat de overheid ooit haar best deed

volledige werkgelegenheid na te streven, naast een stabiel prijspeil, evenwicht op de betalingsbalans, een bevredigend percentage van (selectieve) economische groei en een redelijke inkomensverdeling. Geen van deze doelstellingen lijkt meer in de belangstelling te staan

Het enige doel is nog begrotingsevenwicht, waarvan we weten dat dit juist geen doel op zich zou moeten zijn. Momenteel zitten we in een situatie van onderbesteding, dat zien we aan de werkloosheid en onbenutte kapitaalgoederen, zie de bouw.

Het zijn werkgevers die niet investeren en consumenten die niet consumeren, bang als ze zijn hun kapitaal als appeltje voor de dorst nodig te hebben. In zo'n situatie zou het juist de overheid moeten zijn die de economie weer aanjaagt. Zij moet als vliegwiel fungeren en niet op de rem trappen. Op die manier bestrijd je de werkloosheid, volksvijand nummer één, het best.

Het huidige beleid heeft tot gevolg dat de economie blijft steken op een niveau met veel te hoge werkloosheid. (...)

Waar blijven de politici die het opnemen voor de werklozen?

Laten we Peter van der Meer maar in een adem noemen met Paul Krugman. Want die vraagt zich vandaag in The New York Times ook af waar die politici blijven. Wordt die dramatische terugval in publieke kennis nog eens gerepareerd? Je kunt nog zo intelligent zijn als Diederik Samsom schijnt te zijn, maar als je niet goed bent geïnformeerd, dan schiet dat niet op.

Zomerse onderbreking

Dit blog houdt een zomerse onderbreking. Met minder en onregelmatig geplaatste berichten.

Wegens vakantie en bezigheden buitenshuis.

Zoals op de groentetuin.

Peter Bofinger pleit voor paradigma-verandering in beleid eurozone. En ziet Merkel daartoe in staat | Re-Define

Sony Kapoor interviewt Peter Bofinger, een van de "vijf wijze mannen" die de Duitse regering op economisch gebied adviseren. Zie de link onderaan. Van hem is bekend dat hij het bezuinigingsbeleid als oplossing voor de crisis niet ziet zitten. Zoals hij ook in dit interview zegt, heeft dat beleid de problemen alleen maar erger gemaakt. Hij wijst er dan ook op dat Duitsland ook zelf nu de kwalijke gevolgen er van gaat ondervinden.

Dat is belangrijk, omdat de Duitse bevolking tot nu toe alleen van de crisis wist omdat het daar op de televisie over ging. Zal het beleid nu veranderen als ook de Duitsers de crisis gaan ondervinden? Interessant is dat hij denkt dat Angela Merkel kennelijk toch zo flexibel is dat ze dan het roer om zal gooien.

Laten we het hopen. Het wordt de hoogste tijd. Lezen dat interview!

Eurocrisis Conversation with Peter Bofinger | Re-Define:

'via Blog this'