Het veelgebruikte argument dat grote inkomensongelijkheid niet erg is, als hij maar samen gaat met gelijke kansen, dus met sociale mobiliteit, tja, daar is wat voor te zeggen. Maar in de praktijk zie je dat de rijkeren er in landen met grote inkomensongelijkheid heel goed in slagen om hun rijkdom op hun kinderen over te dragen. Niks geen gelijke kansen. Uit de grafiek (zie ook link hieronder) blijkt het sterke verband tussen de mate waarin het inkomen van kinderen samenhangt met dat van hun ouders (verticale as) en de mate van inkomensongelijkheid (horizontale as)
Mensen zitten zo in elkaar dat ze, als ze een keer heel veel rijker zijn dan anderen, dat ze dan alles doen wat ze kunnen, en dat is heel veel, om gelijke kansen tegen te gaan. Omdat de modus van de
statuscompetitie en de statushiërarchie dan gaat domineren.
Zie ook eerder
dit bericht over het boek
The Price of Inequality van Joseph Stiglitz.
Sometimes a graph says more than a thousand words (25 countries – inequality and mobility) « Real-World Economics Review Blog:
'via Blog this'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten