Een gunstige sociale buurtomgeving levert een bijdrage aan de gezondheid van mensen. Zie het vorige bericht uit deze reeks.
Uit onderzoek dat ik in een later bericht zal bespreken, blijkt dat de kans dat een buurt een gunstige sociale omgeving vormt voor zijn bewoners, groter is als mensen er al langer wonen. Anders gezegd, als de gemiddelde woonduur langer is. Een buurt als een duiventil levert meestal een anonieme sociale omgeving op. Mensen hebben dan niet genoeg tijd gehad om aan elkaar te wennen. Zijn elkaar nog niet vaak genoeg op straat tegengekomen en hebben nog niet vaak genoeg een praatje gemaakt om persoonlijke relaties op te bouwen.
Maar ook voor de individuele bewoner geldt dat als hij net in de buurt is komen wonen, nog weinig kans heeft gehad om anderen te leren kennen. Omdat een gunstige sociale buurtomgeving goed is voor onze gezondheid, zou het dus kunnen zijn dat mensen die vaker verhuisd zijn, in hun leven minder de voordelen hebben kunnen ervaren van een gunstige sociale buurtomgeving dan mensen die weinig verhuisd zijn. En het kan zijn dat dat gemis heeft geresulteerd in een slechtere gezondheid.
Er zijn inderdaad aanwijzingen dat dat zo is. Volgens dit onderzoek is het vaak op jonge leeftijd verhuisd zijn een risicofactor voor je gezondheid op volwassen leeftijd. Het kan zijn dat die verhuizingen voor kinderen stressvol zijn en dat ze er door leren dat stabiele persoonlijke relaties nu eenmaal niet mogelijk zijn. Daardoor zouden kinderen die vaak verhuizen misschien wel moeilijker een veilige hechtingsstijl ontwikkelen. Zie ook dit bericht. Maar dat is geheel mijn interpretatie.
In dit recentere onderzoek werden ruim 7000 Amerikaanse volwassenen tien jaar lang gevolgd. Het bleek dat hoe vaker ze in hun jeugd waren verhuisd, hoe lager ze hun eigen welzijn beoordeelden. Het interessante aan dit onderzoek is dat het inzicht verschaft in de vraag voor welke mensen die geschiedenis van vaak verhuizen vervelender of juist minder vervelend is. Het blijkt namelijk dat het de introverte mensen zijn die er het meeste last van hebben. En voor die introverten, die wat moeilijker contact met mensen maken, gold dat het vaak verhuisd zijn er ook inderdaad toe geleid had dat ze minder persoonlijke relaties om zich heen hadden. Extraverten hadden volgens dit onderzoek eigenlijk nergens last van.
Had het vaak verhuisd zijn, naast het negatieve effect op het welzijn, ook gevolgen voor de gezondheid? De onderzoekers konden daarover iets zeggen door te kijken naar de subgroep van mensen die 50 jaar of ouder waren aan het begin van het onderzoek. En toen bleek dat van de introverten die vaker verhuisd waren er in de tien volgende jaren meer overleden waren, terwijl dat voor de extraverten geen verschil maakte.
Het maakt dus iets uit of je vaker verhuisd bent, maar alleen als je van het introverte type bent. Hoe meer we dus van mensen verwachten dat ze voor opleiding en loopbaan bereid zijn om te verhuizen, hoe meer we er, ten onrechte, van uitgaan dat iedereen extravert genoeg is om daar geen schade van te ondervinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten